jadwigaszpaczynska

Witaj, Agato. Twoja złość musi miec jakąś przyczyne.Czy pochodzisz np. z rodziny przemocy ( alkoholowej), czy coś innego w Twojej rodzinie nie funkcjonowało dobrze? Ja bym Ci doradzała poszukac sobie jakiegos specjalisty ( psychologa, psychoterapeuty) , który Ci pomoze przepracowac tę złość w sposób bezpieczny dla Ciebie i dla innych.Jesli jesteś np.DDA ( dorosłym dzieckiem alkoholika) sposób terapii bedzie ukierunkowany na to. Napisz cos konkretnego o powodach, które w)g Ciebie stoja za Twoja złościa.Bo jesli ich nie przepraujesz, to sam sport Ci nie pomoze.Pozdrawiam.

Witaj *eeewa*. Na watku *Napady paniczno-lekowe z agorafobia* Dolores zamieściła kilka postów na temat ogladania filmu *Sekret* wraz z dziećmi i na temat korzyści jakich doswiadczyła dzięki ogladaniu tego filmu. Mozesz sie jej zapytac o to sama, ja Ci tylko podpowiadam, kto na forum zabierał głos na temat filmu *Sekret*.Pozdrawiam.

Witaj Załamana. Nerwica jest dla nas zaproszeniem do rozwijania sie, dorastania. Lęk przed smiercia maja wszyscy ludzie, lecz u neurotyków jest tak wyolbrzymiony, ze nie pozwala nam normalnie zyc.Poczytaj sobie historie mężczyzny , który wyszedł z nerwicy lekowej:moja-nerwica.republika.pl .On tez musiał sie zmierzyc (wewnetrznie) ze swym lekiem przed smiercia i dopiero gdy to uczynil (w sobie, psychicznie i emocjonalnie), mógł zacząc normalnie zyc.Ja tez musiałam *oswoic* mój lek przed smiercia, gdyz miałam rzeczywistą mozliwość, by umrzec, gdyz zachorowałam na raka. Dzis wiem, ze gdy sie czegos bardzo boimy, musimy sie z tym po prostu zmierzyc, oswoic to dzieki odpowiedniej wiedzy na dany temat. Zapraszam Cie na watek *Z nerwicy sie wychodzi*, na którym zamieszczam głównie posty dotycz ace tego jak wyjść z nerwicy.Pozdrawiam.

Witaj. Jak sama napisałas *czujesz sie jak 80-letnia staruszka*.Zastanów sie, skąd sie mogło wciąć u Ciebie takie samopoczucie i lek przed chorobami i smiercią.Z moich obserwacji wynika, ze dzieci czesta nasiąkaja takimi lekami, obawami w domu .Osłuchuja sie z takimi zachowaniami osób bliskich *jakiejś wiecznie chorej babci lub rodziców).Potrzebujesz pomocy psychologa ( terapeuty) i to jak najszybszej ( moim zdaniem), zebys za mocno nie ugrzezła w takim sposobie zycia.Zapraszam Cie na watek *Z nerwicy sie wychodzi*, ktory załozyam specjalnie po to, by zamieszczac tam rady, wskazówki jak inni radza sobie z nerwica. Poza tym jesli przy pomocy terapeuty przepracujesz swój lek przed chorobami( i ukrywajacą sie za nimi wizja smierci), bedziesz mogła racjonalniej podchodzic do zycia.A wiem o czy pisze, gdyz tez musiałam sie zmierzyc z lekiem przed smiercia i dopiero gdy go oswoiłam dzięki książkom przeczytanym na temat smierci ( w ogóle), na temat zycia po smierci, oraz historii osób, ktore przezyły smierc kliniczna ) w ogromnym stopniu przestałam bac sie smierci i wtedy mogłam zacząć NORMALNIE ŻYĆ Doradzam Ci tez UWAZNE przeczytanie historii mężczyzny, który wyszedł z nerwicy lekowej: moja-nerwica.republika.pl. Pozdrawiam.

Witaj Ago. Moge sobie wyobrazic, co czujesz, gdyz tez zaliczyłam w zyciu różne niezbyt komfortowe sytuacje, jesli chodzi o relacje. Ale chciałabym, zebyś spróbowała zdystansowac sie do tej sytucji, ktora Ci sie przydarzyła.( dla swojego dobra). Na innym watku napisałaś post, który mnie ucieszył, gdyz naprawde *chwyciłaś *wiatr w żagle* i nie chciałabym, zebys z powodu osoby, która się na Tobie nie poznała, dała sie zdołowac. Moze tamta osoba dopiero teraz pokazała Tobie swoja prawdziwa twarz, albo nie czuła się na siłach kontynuowac tej znajomosci, gdyż sama ma nieuporządkowane swoje sprawy nerwicowe.Uwierz mi, ze o naszej wartości nie moga swiadczyć inni ludzie.Musisz sama nauczyc sie liczyc na siebie, szanowac siebie , a wtedy znajdziesz prawdziwych przyjaciół.Nie przekreslaj tego, co Ci sie udało osiągnąć , przebolej to , mozesz co najwyzej zastosowac mój sposób( czyli powierzyc Bogu wyjasnienie tej całej sytuacji w Duchu Prawdy) i zyc dalej.Naprawde to my decydujemy o jakości naszego zycia i musisz zbudowac wokół siebie takie zdrowe granice, zeby zachowania innych (zwłaszcza te raniace) nie mogły docierac az do Twojego serca.Mysle , ze masz tutaj na forum osoby, z którymi Ci sie dobrze rozmawia, więc pspróbuj pogodzic sie z tym, co sie stało ( ludzie sa naprawde różni, ja sama mam taka znajoma, która co jakiś czas zaczyna sie na mnie gniewać *bez zadnego powodu*, ale ja sie na nia uodporniłam i pozwalam jej na te gniewy), gdyz nie chce dawac komus władzy nad moim zyciem i samopoczuciem.A za jakis czas zdarza sie cos, ze znów rozmawiamy.Życie jest prawdziwym Mistrzem.Stań sie sama swoja najlepsza przyjaciółka, naucz sie liczyc bardziej ze swoim zdaniem na temat siebie samej, a nie ze zdaniem innych. Ludzie miewaja humory, no i trudno.Pozdrawiam.

Witaj* młoda nerwusko*, Nie wiem ile masz lat, ale jesli jestes niepełnoletnia pewne sprawy bedziesz hcyba i tak musiała omówic z rodzicami.Mżesz sie udac do lekarza rodzinnego, zeby dał Ci skierowanie na podstawowe badania.Możesz skontaktowac sie z psychologiem ( z psychoterapeuta) , gdyz wsparcie specjalisty przy wyjsciu z nerwicy jest niezbedne.Skoro piszesz, ze po rozmowie z pedagogoiem objawy sie zmniejszyły, a potem wróciły silniejsze, moze to wskazywac jednak na nerwice i jakies konflikty emocjonalne, pod presja których zyjesz.Sam fakt relacji w domu ( ze bliscy mówia, ze chcesz zwrócić na siebie ich uwage) a nie biora pod uwage, ze moze sobie emocjonalnie ze soba aktualnie nie radzisz * co jest normalnenagminne u nastolatków, którzy dopiero wchodza w *prawdziwe* zycie) moze wskazywac na to, ze nie masz poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego i tutaj specjalista mógłby Ci pomóc. Zapraszam Cie tez na watek *Z nerwicy sie wychodzi*, moze tam znajdziesz jakies wskazówki dla siebie.Pozdrawiam.

Witaj Winterland. Szkda , ze Ci lekarz nie podpowiedział wizyty u psychologa * psychoterapeuty).Mysle, ze na poczatek to byłoby dobre dla Ciebie, a wtedy specjalista moze by Cię dalej pokierował( czy iść do psychiatry, czasem terapeutami sa psychiatrzy). Jeśli chcesz zajrzyj na watek *Z nerwicy sie wchodzi*, moze tam znajdziesz pomysł na swoje objawy.Można nauczy c sie radzic sobie z objawami, a później w ogóle z nich wyjść, ale trzeba poznać siebie i powody, co sie kryje pod naszymi objawami nerwicowymi, a w tym pomocna jest terapia.Pozdrawiam.

Witaj Rafał. Tak jak *zdrowa* juz napisała sa tzw. markery w zalezności od tego, gdzie rak sie umiejscoiwiłł i one dopiero pozwalaja stwierdzić, czy ktos ma raka.Ale wysokie OB lub nadmierna ilość białych krwinek tez sygnalizuja, ze cos złego dzieje sie w organizmie, ale nie sa dowodami na powstanie raka.Trzeba porobic kompleksowe badania (usg, przeswietlenie itd)., , ktore moga potwierdzic obecnośc raka lub go wykluczyc no i te markery..Pozdrawiam.

Witaj Dolores.Witam Wszystkich. Ja absolutnie nie mam o nic do nikogo pretensji, zreszta nawet nie miałabym takiego prawa. A to, ze wyłapuję na watkach ludzi młodych i uswiadamiam ich, zeby skontaktowali się z psychologiem, czy poczytali watek *Z nerwicy się wychodzi,*, robie dlatego, zeby się nie zdążyli uwikłac w ten proces nerwicowy, bo : Mozna wejść w nerwice, mozna sie w nia zapaść ... A ja tym młodym nie zycze zbyt długich pobytów na forach, bo mozna sie zarazic brakiem nadziei na wyjście z nerwicy, podłapac jakies dodatkowe objawy. Najmłodsza osoba, z ktora pisałam na gg miała 12 lat. Jest tutaj sporo młodych, ktorzy boja sie lub wstydza powiedziec rodzicom, ze cos im dolega.Moze czytając posty osób, ktore wychodza z nerwicy zasieja w głowach nadzieje na to, a nie lęk, ze nerwica to na zawsze.( bo i takie zdania mozna w niektórych postach przeczytac) Ja zachorowałam na nerwice w wieku 28 lat i ciesze sie, ze młodość miałam *normalną*, wolną od niej Dlatego buszuję po forum , zeby tych młodych ludzi ukierunkowac od razu , na pozytywnie.Pozdrawiam.

Witam Wszystkich, witam Cie, Ewus. Zgadzam sie z tym, ze może udzielam sie nadmiernie na tym forum, ze moze niektórzy lubia po prostu swoje internetowe towarzystwo i ktos taki jak ja uswiadamiajacy i nawołujacy do *bardziej efektywnej pracy nad soba*, latajacy po różnych watkach moze wkurzać. Ale ja wiem JAK ŁATWO TRACI SIĘ SWOJE ŻYCIE NA BYCIE W NERWICY. Mam 58 lat i wiele godzin, dni i lat mojego zycia to były okresy pozbawione radości, pełne lęku i cierpienia.Dziś wiem, ze nie musi tak byc, ale trzeba wystarczająco wczesnie zareagowac, wziąć sie za prace nad zmiana swoich zachowań, przekonań itd.Ponieważ jestem świadoma jak szybko czas ucieka i jak łatwo wchodzi sie w nerwice ( dosłownie wciąga tak jak nałóg), dlatego robie to, co robie.Mam kolezanki, z którymi startowałam wiele lat temu na oddziale nerwic i niektóre z nich do tej pory powracaja na ten oddział.ALE KAŻDY Z NAS MA WOLNY WYBÓR , jaką drogą iść, a drugiego zycia na inne ( lepsze )decyzje nie dostaniemy.Pozdrawiam.

Witaj. Poczatek Twojej historii brzmi podobnie do wiekszosci wpisów na tym i na innych forach.Pojawia sie jakis objaw w ciele i my sie go zaczynamy bac.Coś uruchamia ukryty w nas ( nieuswiadamiany ) lek przed smiercia.Zamiast sie z nim zmierzyć od razu ( a tak czynia bardziej od neurotyków swiadome osoby) my zaczynamy wkrecac sie w spirale * pewnie jestem chory na coś, pewnie umrę*.W takiej jak Twoja sytuacja doradzam zrobienie sobie badań niezbędnych aby wykluczyc Twoje obawy, a gdy wyniki beda dobre, poszukac sobbie terapeuty, który pomoze Ci w inny sposób reagowac na przyszłość na takie sytuacje.BO W NERWICĘ ŁATWIEJ WPAŚĆ ( wkrecic sie ) , niz z niej wyjść. Przytocze fragment pewnego postu, który moze będzie wskazówka dla Ciebie. Po paru latach powróciły lęki tak silne ze nie sposób tego opisać!!!Koszmarna walka o życie a może raczej o egzystencje.Wtedy trafiłam do wspaniałej poradni gdzie chodziłam na spotkania z ludżmi takimi jak ja i wspólnie z p.psycholog rozmawialiśmy o naszych dolegliwościach i dostawaliśmy różne zadania do wykonania a potem rozmawialiśmy na temat ich.Dużo by tu trzeba było pisać ale warto było zaryzykować bo wiele osób wyszło z tego i gdy to znów powraca można powtórzyć tą terapie bez leków.ja czasem mam powroty ale nie jest tak tragicznie i wiem że warto zaryzykować choć w tą terapię trudno uwierzyć ale można wielu rzeczy się tam nauczyć ----------------- ILE LAT SWOJEGO ZYCIA JESTEŚ GOTÓW STRACIC na walke z chorobami, których nie ma ? zadaj sobie to pytanie, a potem rób co chcesz.Poza tym, doradzam Ci poczytaj sobie po kolei lub wyrywkowo inne watki po to, zebys zrozumiał, w co sie mozesz wkrecić.Pozdrawiam.No i oczywiscie doradzam Ci poczytanie watku *Z nerwicy sie wychodzi*, , na którym zamieszczam posty osób, które wyszły lub wychodza z nerwicy.Pozdrawiam.

Witam. Poniewaz znalazłam pewien artykul dotyczacy powstawania i przyczyn leku, zamieszcze jego fragmenty.Moze nie jest najprostszy, ale moze pewne sprawy potrafi rozjasnic.. Wszystko jest dobrze, jeżeli potrafimy nad lękiem zapanować, nie poddajemy mu się, nie pozwalamy, aby kierował naszym życiem. Ale zdarzają się sytuacje, w których wymyka się spod kontroli i staje się częścią życia, kiedy odczuwamy go w dzień i w nocy albo gdy dopada nas w różnych okolicznościach, a wyobraźnia nieustannie nakręca spiralę lęku. Taki lęk stanie się chorobą. Próbując rozumieć i przeciwstawiać się naszym lękom, warto zauważyć, że niekoniecznie są one oznaką słabości. Warto też pamiętać, że reakcji lękowych można się wyuczyć, ALE TAKŻE I ODUCZYC , że każdy ma indywidualną, neurologicznie uwarunkowaną zdolność do reagowania lękiem. Z lękiem należy się rozumnie obchodzić, bagatelizacja może obrócić się przeciwko nam, zbytnia koncentracja również. Problem staje się oczywiście poważny, kiedy NIE MAMY KONTAKTU Z PRAWDZIWYMI UCZUCIAMI , kiedy im zaprzeczamy albo nie jesteśmy w stanie dopuścić ich do świadomości, wtedy może być konieczna profesjonalna pomoc. Kontakt z własnymi uczuciami i właściwe ich wyrażanie są to niezwykle istotne czynniki ZABEZPIECZAJACE PRZED NIEKONTROLOWANYMI STANAMI LEKOWYMI. ------------------- Lęk w naszym życiu może pełnić różne funkcje: może nas ostrzegać i chronić przed zagrożeniem, co jest jego pierwotną funkcją - gdybyśmy nie posiadali zdolności do reagowania lękiem, byłoby to bardzo niebezpieczne dla naszego życia. Może być motywacją różnorodnych zachowań – np. gdyby student nie bał się sesji, to prawdopodobnie by się nie uczył. Ale może również wymknąć się spod kontroli, ogarnąć wiele dziedzin ludzkiego życia i skłaniać do nieprzemyślanych zachowań. ---------------------- Pacjenci, którzy zgłaszają się na psychoterapię, bardzo często skarżą się na dokuczliwy i chroniczny lęk. Mówią: cały czas drżą mi ręce; czuję skurcz w żołądku; boję się, że zwariuję; boję się, że nie wytrzymam i coś zrobię. W procesie psychoterapii można zauważyć, że lęk może pełnić wielorakie funkcje .LĘK MOŻE BYC PRZEŻYWANY JAKO UCZUCIE ZASTĘPCZE .. Żeby nie przeżywać innych uczuć, które mogą być spostrzegane jako zbyt zagrażające, przeżywany jest lęk. Na przykład, ABY NIE PRZEŻYWAĆ AGRESJI, SMUTKU ŻALU/. Boimy się własnych emocji i jesteśmy ogarnięci strachem przed ich przeżywaniem. Proces ten nie jest do końca świadomy, czasami w ogóle jest poza świadomością. Taki lęk potrafi zagnieździć się na lata i być przyczyną zaburzeń o charakterze nerwicowym. Próbując wyjaśnić to zjawisko, można by przyrównać ludzką psychikę do naczynia, w którym wrze i które jest szczelnie przykryte. Kiedy ciśnienie rośnie, PARA UWALNIA SIE W NAJSŁABSZYM MIEJSCU Tak samo w nas kotłuje się wiele zagrażających napięć, które możemy spychać i nie dopuszczać do świadomości. Można to robić przez wiele miesięcy a nawet lat, ale ostatecznie zacznie się pogarszać nasze samopoczucie, dołączą się dolegliwości somatyczne, bóle żołądka, nadciśnienie, duszności i silne, zaskakujące, nieadekwatne do sytuacji lęki,KTORE BEDĄ ZEWNETRZNĄ FORMA PRZEŻYWANIA WEWNETRZNYCH NAPIĘĆ. Pojawi się lęk przed wypadkiem, napadem, kompromitacją społeczną, utratą zdrowia, choć lekarze zapewnią, że wszystko jest w porządku. Wystarczy błahy powód. Jest to mechanizm, który w znaczny sposób pogarsza samopoczucie i ma charakter równi pochyłej - im dłużej trwa, tym gorzej.

Witaj Guska. Nie bede sie rozpisywac na temat nerwicy, lecz podpowiadam Ci poczytanie postów zamieszczonych na watku *Z nerwicy sie wychodzi*, gdyz mozesz tam znaleźć informacje, jak sobie inni radza z objawami i je ewentualnie wykorzystac.Pozdrawiam.

Witaj Zakko. Czy próbowałas poszukac pomocy terapeuty ?Oczywiście wizyta u psychiatry tez mogłaby Ci pomóc, tylko popytaj sie najpierw o jakiegos sensownego.Co do tarczycy nie bede się wypowiadac. Poza tym podpowiadam Ci przyjrzenie sie watkowi *Z nerwicy sie wychodzi*, moze tam znajdziesz jakies informacje, które Ci pomoga.Pozdrawiam.

Witaj Piotrek. Moze za bardzo chciałes wypaść dobrze u dziewczyny, czasem taki stres potrafi uaktywnic ukrywany gdzies głęboko niepokój ( skumulowany z innych powodów, to jest jak taka kula sniegowa). Ja bym Ci doradzała i to jak najszybciej poszukac sobie dobrego terapeute ( który ma rozeznanie w sprawach dot.lęków i problemow z odżywianiem) , bo zwlekanie ze zrobieniem tego co konieczne na pewno Ci zaszkodzi.Musisz tez wtajemniczyc w to, co się z Toba dzieje kogos z rodziny ( komu najbardziej ufasz, zeby miec jakies emocjonalne wsparcie w domu). Poza tym poczytaj sobie watek *Z nerwicy sie wychodzi*, może tam znajdziesz jakies informacje, które Coi coś podpowiedzą. Pozdrawiam.

Witaj. Ja juz pisałam do Ciebie w dziale nerwica, ale tutaj odniose sie do torbieli.Miałam torbiel na jajniku, która została usunieta i po sprawie. Miałam tez torbiel na watrobie, która się sama *wchłonęła*, czym był zaskoczony lekarz wykonujacy mi co jakiś czas kontrolne usg.To, ze lekarz skierował Cie do konsultanta to moim zdaniem dobrze, co dwie głowy to nie jedna.Piszesz, ze jestes kłębkiem nerwów , brak umiejetności panowania nad emocjami sprawia, ze masz nadcisnienie.Ściągnij sobie z internetu jakis trening relaksacyjny, lub skontaktuj sie z terapeuta zeby nauczył Ci e jakichś prostych technik relaksujących, bo wpedzisz sie w niepotrzebny totalny rozstrój. Torbiel ( moim zdabniem ) to jest nic.Ja na drugim jajniku miałam guz nowotworowy i to był prawdziwy problem ( było to 8 lat temu a ja nadal zyje).Dlatego zrób cos ( naucz się czegoś), zeby uspokoic swoje emocje, zeby nie podnosiły Twojego cisnienia, a gdy wyjaśni sie w jakis sensowny sposób sprawa z ta torbiela, zajmij sie swoją psychiką .Pozdrawiam.

Witaj Alvin. Poczytaj sobie ( dla uspokojenia) posty na wątku *Z nerwicy sie wychodzi*, moze niektóre zawarte tam informacje przydadza Ci się.Poza tym przyjrzyj się uwaznie historii mężczyzny , który wyszedł z nerwicy i w swojej historii opowiada m.,i o *kołataniach serca*, leku przed smiercią itd. i jak mozna te objawy oswoic. :moja-nerwica.republika.pl Pozdrawiam.

Witaj. Może powinnas odwiedzic psychiatre, gdyz niektore kobiety ciężko przechodza menopauze, może powinnas skontaktowac sie z terapeuta, żeby pomógł Ci nauczyc sie technik samouspakajania się byc przestała tak napedzać objawy swoim lękiem. Mozesz poczytac watek *Z nerwicy się wychodzi* ,na którym znajdziesz sposoby, w jakie inne osoby opanowuja lęk.Pozdrawiam.

Witaj Cachorro. Napisałaś tak : Za kazdym razem jak wychodze z domu szukam u siebie znakow tego ze zaraz upadne zemdleje... caly dzien o tym mysle... Musisz wiedziec, ze MYSL JEST TWÓRCZA i juz HIOB powiedział : TO CZEGO SIE BAŁEM, PRZYWOŁAŁEM *.,. Nie bede sie zbytnio rozpisywac, tylko zapraszam Cie na watek *Z nerwicy sie wychodzi*, na ktorym znajdziesz informacje na temat JAK WYJŚĆ Z NERWICY ( jak inni to zrobili lub robia).Oczywiscie zrobienie podstawowych badań jest konieczne, jesli zachodzi podejrzenie jakiejś rzeczywistej choroby, ale NERWICĘ charakteryzuje to, ze wiekszość chorób jest *wymyślona w głowie*, gdyż kiedyś, czimś lekiem przed choroba lub śmiercia zostaliśmy )moze ) zarazeni.Taki wzorzec mozna przepracowac przy pomocy terapii.Pozdrawiam.

Witam Wszystkich. Znalkazłam ciekawy artykuł dotycz acy powstawania natręctw myslowych i (sama zamierzam go dokładnie przeczytac,) ale po wstepnym przyjrzeniu sie, uznałam , ze jest naprawde interesujacy dlatego zamieszczam link na te strone :www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IP/oblicza_leku_03.htm Pozdrawiam.

Witaj Krzysztof. Zrób sobie WSZYSTKIE badania, które potwierdza lub wyklucza rzeczywiste problemy z sercem. Jesli okaze się, ze wyniki sa dobre, dopuść opcje, ze masz NERWICĘ. Wówczas poszukaj sobie dobrego psychoterapeuty i zacznij terapie Poza tym doradzam Ci uwazne przyjrzenie sie historii mężczyzny, który wyszedł z nerwicy :moja-nerwica.,republika.pl z uwagi na naprawde bardzo dobre informacje zawarte w jego opowiesci.(i o kołataniu serca braku sensu zycia itd.oraz wskazówki, co z tym zrobic) Doradzam Ci tez przyjrzenie sie wątkowi *Z nerwicy sie wychodzi* oraz wskazówkom innym, którzy juz wyszli z nerwicy lub sa w trakcie wychodzenia.. Jest tez naprawde fajna strona *cud niedziałania, czyli jak madrze odpoczywac*, na której znajdziesz bardzo sensowne materiały dot.radości zycia, radzenia sobie z problemami, sensu życia.Pozdrawiam.

Witaj *alowy*. Dopóki przy pomocy porzadnej psychoterapii nie przepracujesz szoku (stresu) jakim dla Ciebie była smierc ojca, nie pójdziesz do przodu. Jestes jak w zakletym kregu i jak piszesz nie mozna do Ciebie dotrzec, choc jakies resztki racjonalności zachowałeś. Moze poczytaj sobie na commedzie o metodzie 1000 kroków, może spróbuj wykorzystac ja jak takie *rusztowanie*, o ktore sie oprzesz, na poczatek.Poczytaj sobie uwaznie watek *Z nerwicy się wychodzi* oraz historie mężczyzny, ktory wyszedł z nerwicy ( wiele razy i uwaznie) :moja-nerwica.republika .pl, gdyz poruszał w niej wszystkie tematy jakich boją sie neurotycy *ataki leku, paniki, agorafobii, problemy z sercem, strach przed śmiercią.Pozdrawiam.

Witaj *spragniona odpowiedzi*.Jesli wyniki sa dobre, objawy moga wskazywac na nerwice. Moze oprócz działań zmierzajacych do wykrycia czy cos Ci nie dolega fizycznie, musisz skontaktowac sie z psychologiem, gdyz jakość naszego DUCHA, PSYCHIKI rzutuje na stan naszego ciała i jego funkcjonowanie. W ZDROWYM CIELE ZDROWY DUCH ( wiec w chorym ciele musi byc chory DUCH- czyli szwankujaca psychika). Moze masz jakies problemy emocjonalne sama z soba czy z życiem.Moze masz jakąś nieprzepracowana złą* przeszłość, która przy pomocy objawów nerwicowych domaga sie posprzataniem tej przeszłości. Przyjrzyj sie wątkowi *Z nerwicy się wychodzi*, może tam znajdziesz jakies informacje, które Ci pomoga znaleźć odpowiedź, co sie z Toba dzieje.Pozdrawiam.

Witaj Sisiala33, Jesli wyniki masz dobre, objawy moga wskazywac na proiblemy nerwicowe.Zrób sobie dodatkowo któres z badań, jakie podpowiada Ci moja przedmówczyni , a popza tym moze spróbuj skontaktowac sie z jakimś terapeuta. Znasz powiedzenie w *W ZDROWYM CIELE ZDROWY DUCH *. Słabość, o ktorej piszesz, objawy pocenia sie swiadczą o tym, ze psychicznie nie jestes w formie, a to sie moze przekładac na objawy fizyczne.NIEPOKÓJ I STRES POTRAFIĄ ROZWALIĆ CZŁOWIEKA FIZYCZNIE. Poczytaj sobie watek *Z nerwicy sie wychodzi*, moze tam znajdziesz opis objawów podobnycgh do Twoich i rady jak sobie pomóc. Musisz wiedziec, ze : Mozna wejść w chorobe, mozna sie w nia ZAPAŚĆ i utkwic na długie miesiące i lata. Jesli cos szybko nie zaczniesz robic ze swoja psychika, by ja wzmoćnic, HIPOCHONDRIA moze zagośćic w Twoim zyciu na dobre.A z tego co ja wiem, mamy w sobie MOC do samouzdrawiania sie, zle trzeba wejść z nia w łączność, nie wolno zapaść sie w objawy. bo to wciąga.Pozdrawiam.

Witaj Olnko Napisałaś, ze wczesniej miałas trudny rok,problemy ze zdrowiem córki. Szok emocjonalny, ktorego doswiadczyłaś podczas zabiegu , o którym piszesz nie został jakby *rozładowany* i nadal w Tobie jest, a w dodatku uaktywnił wczesniej zaleczona nerwice. Poczytaj sobie whistorie mężczyzny, który wyszedł z nerwicy : moja-nerwica.republika.pl po to, zebys miała świadomość, ze NERWICA JEST DOŚWIADCZENIEM CAŁKOWICIE ULECZALNYM, tylko i az trzeba CAŁKOWICIE ZREFORMOWAC siebie ( swój umysł przestawic na inne, zdrowsze tory), nauczuc sie zdrowzego , dorosłego podejscia do nieuniknionych problemów zyciowych. Na watku *Z nerwicy sie wychodzi* zamiesciłam najróżniejsze rady i wypoowiedzi osób, które wyszły lub sa w trakcie wychodzenia z nerwicy.Cos tam dla siebie znajdziesz. Doradzam Tobie (jak wszystkim innym) prowadzenie takiego dziennika radzenia sobie z nerwica.Myśl jest ulotna i trzeba ja sprowadzić na ziemie, przyjrzec sie co siejemy w naszych głowach, zeby zrozumiec dlaczego mamy takie właśnie zycie. CZEGO W GŁOWIE NIE ZASIEJESZ, TO SIĘ W ŻYCIU NIE ZADZIEJE. Za wieloma objawami nerwicowymi stoja lęki, nieprzepracowane emocje odłożone w podświadomośći, która gdy czuje sie *zapchana * (tak jak kosz w internecie) podrzuca nam cos ze swoich zapasów żądając w ten sposób jej uprzatniecia.W tym celu potrzebna jest psychoterapia z fachowcem lub autoterapia( gdy ktos czuje sie na siłach) próbowac opoznac siebie samego. Takie zapiski pozwalaja nam zrozumiec jak funkcjonujemy i dzieki temu zmienic wzorce myślowe i działania czesto przejete od rodziców, które nam nie służą.Mam nadzieje, ze te wskazówki roz świetla Ci obraz Twojej nerwicy i tego, co mozesz z nia zrobic, by doszło do Waszego ostatecznego rozstania..Pozdrawiam