egzaltacja_serca

:) no wiesz Gosiu, gdybym zaszła w ciążę to też prawdopodobnie miałabym obawy związane z wiekiem, poza tym tak to jest, że jednych fakt zaciążenia przygnębia a innych uskrzydla, różnie to bywa :), poza tym jak ktoś ma już baaardzo ułozone życie to dziecko jest naprawdę rewolucją w życiu i tym osobistym i tym zawodowym ja mam od rana wywalone węzły, coś podłapałam chyba, wczoraj już mną trzęsło, ale myślałam, że przejdzie, przełamałam się nawet i wzięłam zalecaną przez Hexe aspirynkę heheh, ale jakoś mnie nie uzdrowiła, raczej wszystko się rozwija, zobaczymy

U mnie wczoraj i dziaisj bardzo ok., mam nadzieję, że jakoś wyrównuję znowu

Dzisiaj dużo lepiej się czuję, jestem naładowana pozytywnie, mam zamiar wybrac się do sklepu żeby się sprawdzić, przetestować, przełamać

Ja chudnę cały czas czyli nerwica nadal silnie atakuje... taki wniosek chyba...

Ja się nie ważę już bo przezywam stres przy ważeniu, chudnę raczej cały czas, widzę po ciuchach... z cerą ok, jakoś to nie wpływa na mnie

Ebivol brałam prawie rok, w grudniu zmniejszyłam do ćwiartki a potem był odstawiony, po uzgodnieniu z kardiologiem, brałam bardzo regularnie i bardzo dobrze działał, a na początku brałam metocard - własnie doraźnie, tak miałam zalecone, ale efekt był tylko doraźny a po byłam strasznie słaba, muszę zbadac znowu żelazo bo jak się wyrównały niedobory to było naprawdę lepiej

Wiem, że coś ze mnie wyłazi, mam już tę świadomość, mam 10 dni urlopu i podobno to też normalne, że paskuda atakuje jak człowiek się rozluźni... zobaczę jak będzie, mam ebivol nawet w torebce i mogę do niego wrócić, nie wiem tylko czy na tydzień czy na dłużej trzeba, na ostatniej wizycie kardiolog kolejny raz powiedział serce zdrowe, chociaż na ekg miałam 96 bo jak już się kładę do badania to rusz z kopyta, a wtedy jeszcze brałam betabloker i widać było, że to nie serce a psychika mi pada... najgorzej, że zaraz urlop się kończy i do pracy czas powrócić a ja znowu jestem w kiepskim stanie :( dobrze, że moge sobie tu popisać :)

A teraz to już mam lęk przed lękiem i tym cholernym wariującym pulsem aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa !

A ja dzisiaj wybrałam się do sklepu i miałam tam kolejny napad tachykardii, biło dobrze ponad 100 czyli panika wróciła, oczywiście na parkingu już było lepiej... wieczorem kolejny atak, ale o mniejszym nasileniu, a było tak pięknie :), staram się dzielnie trzymać, ale nie wiem czy nie wrócę do betablokera bo miałam wrażenie że serce mi rozsadzi klatkę piersiową, dobrze że nie byłam z córką... oczywiście od rana nie mogę jeść, wszystko jest nie do przełknięcia

No może i pogoda, nie wiem sama, wizyta była raczej tylko zapalnikiem tego co od kilku dni się po mnie *przechadzało*, dzisiaj po południu miałam kolejny raz, ale trwało około 10 minut, też przyszła taka fala a za nią wszystkie objawy i tachykardia oczywiście, poszło tak samo jak przyszło... coraz bardziej mnie to dziwi... a bliźniaki może i fajne, i serduszka mają dobre, ale narwane też te serduszka :) moim zdaniem, ja na jednym miejscu usiedzieć nie mogę, jedną rzeczą mogę krótko się zajmować i charakterek mam oj mam, ale to chyba nie jest związane ze znakiem :)

Ja dzisiaj w nocy miałam swój atak o dość dużym nasileniu, było nieprzyjemnie, zwłaszcza, że aż takiego dawno nie było, najpierw nie mogłam zasnąć a potem około 2 w nocy zaczęło się, ból brzucha, żołądka, mdłości, parcie na pęcherz i nie tylko, tętno 100, cisnienie urosło, drżenie ciała i wszechobecny strach, trwało około 40 minut więc tak jak kiedyś na samym początku :( nie wzięłam nic, potem zasnęłam na dwie godziny, miałam sen, obudziłam się z walącym sercem, było 96, posiedziałam, poćwiczyłam oddychanie, napiłam się, zeszło do 75, ale teraz bolą mnie nogi, ręce, klatka, nic nie mogę zjeść, czuję się nadal niedobrze i boję się całego czekającego mnie dnia, zwłaszcza, że czeka mnie dzisiaj mało przyjemna wizyta u mnie w domu :/ po raz kolejny przekonałam się, że nie skończyłam walki z nerwicą, i przychodzi wtedy kiedy chce jestem spod znaku bliźniąt :)

U mnie ok., dzisiaj miałam aż trzy sny, przynajmniej tyle pamiętam :) połaziłam po resztkach wyprzedaży :) Gosia i jaką sałatkę wyprodukowałaś ? ja dawno już żadnej sałatki nie jadłam, ostatnio nawet łyżeczka majonezu wybitnie mi nie służy więc sobie darowałam :)

Ja bardzo lubię sałatkę z brokułów, jajka, pomidora i odrobiny majonezu lub sałatkę z odnóży kraba + szczypiorek + seler naciowy i odrobina majonezu, lub z kurczaka + kukurydza + ananas i odrobina majonezu albo sałatkę nicejską ale to raczej wszyscy znają, jadłam kiedyś też sałatkę z tuńczyka w sosie własnym, ogórka świeżego i kukurydzy, też była ok, tyle że ja nie przepadam za tuńczykiem

Chyba nie będziemy dyskutować o tym bo to nie miejsce raczej :) efekt placebo mogę dopuścić u dorosłego, ale nie u dziecka, zresztą te leki które biorę sama czy córka zapisał lekarz i to nie ten sam, więc dwie osoby z tytułem docenta wierzą w palecbo :) ja w szczepionki pp grypie nie wierzę i tyle, ja po nich umieram i koniec, mąż choruje, natomiast wierzę w megapromocję niektórych szczepionek na zlecenie firm farmaceutycznych, szczepionki to zysk a każda osoba to klient i tyle, dziecko szczepię oczywiście na to co obowiązkowe, na grypę nie zamierzam, na pneumokoki nie zamierzam, każdy coś wybiera, zresztą jeśli pomaga mi to *placebo* to chyba nikomu tym nie szkodzę ? Wierz mi na słowo, że znoszę koszmarnie leki, w tym antybiotyki, niestety mam ich dużo za sobą, probiotyki biorę zawsze, co do aspiryny to każdego bólu nie zwalczysz niestety aspiryną

Nie powiedziałabym, że wierzę, to raczej nie jest kwestia wiary, po prostu to na mnie działa, ale nie wszystko czyli nie każdy produkt, chemia za to mnie zabija i po antybiotyku kolejne dwa miesiące choruje moja wątroba, żołądek, jelta... ostatnio wylazłam z okropnego przeziębienia stosując tylko homeo, ale bardzo regularnie zażywałam, ja w szczepionki nie bardzo wierzę, zwłaszcza te na grypę na pneumokoki i tym podobne, np. mąż nigdy nie chorował, raz namówiłam go na szczepienie przeciwko grypie, i tego roku był tak chory, że szok, myślę, że każdy organizm jest inny po prostu, a środki homeopatyczne oparte są na ziołach a kiedyś ludzie tylko ziołami się leczyli i jakoż żyli natomiast nigdy nie próbuję leczyć się samodzielnie homeopatycznie jak mam ostre zapalenie zatok, zapalenie płuc itp. wtedy trzeba wkroczyć z lekami konkretnymi i tyle, a po paracetamolu mam silne mdłości, czuję jego zapach w nosie, po ibupromie i pochodnych mam pełno kropek na ciele - popękane naczynia także nie przepadam za chemią, moje ciało mówi *nie* :)

Ja nie mogę się szczepić, po szczepionkach są straszne jazdy ze mną, ostatnie szczepienie skończyło się braniem antybiotyku :( fervex też nie dla mnie - mam po nim bóle żołądka i jest mi słabo, ale ja jestem specyficzna jeśli chodzi o leki, bardziej kuruję się homeopatycznie póki się da, jeśli mam typową infekcję właściwie od razu mam zapalenie płuc potem :/ jak patrzę za okno to mam dosyć, czy jest jeszcze ktoś kto lubi wyłącznie lato ? bo ja nie cierpię zimy, jesieni, wiosna już lepiej ale też niedoskonale kupiłam sobie dzisiaj herbatkę z głogu, podobno reguluje pracę serca i wzmacnia, zobaczymy czy coś odczuję, oraz krople homeopatyczne L72 na stres... nie biorę już od dawna persenu, ale są dni kiedy czuję niepokój o róznym nasileniu, postanowiłam coś homeopatycznego sobie zaaplikować na dłuższą metę

Justa to nie milknij wtedy tylko pisz tu do nas... mną dzisiaj trochę trzęsło od środka, a parametry idelane czyli ciśnienie i tętno, a miejsca sobie znaleźć nie mogłam, córka od kilku dni ma znowu katar, bolące gardło, biję się z myślami czy wysłać ją do przedszkola czy nie, ma tylko katar... ale trąbią o jakiś mega infekcjach wśród dzieci, a ona już dosyć nam choruje, podejrzewam, że od tego się nakręciłam, perpetum mobile z myśleniem normalnie :)

*strach... * jest na allegro wystawiona, a *siła emocji * znalazłam w zakończonych, nikt nie kupił, cena była 5 zł :) można napisać do sprzedającego czy jest skłonny wystawić ponownie, nie wiem czy masz konto na allegro i na ile sprawnie się tam poruszasz z wyszukiwaniem, jeśli masz konto a nie potrafisz znaleźć to daj znać wyślę ci na podaną skrzynkę mail*ową linki do aukcji :)

Ja chodzę od połowy listopada ale myslę, że długa droga przede mną, psycholog powiedział, że nie ma jednej recepty ilościowej bo ludzie różni są...

Dokładnie tak jest - każdy tak miał lub ma, ja w pierwszych miesiącach miałam dni kiedy nie mogłam nic jeść, żywiłam się kiślem, kiedyś po *normalnym* jedzeniu bolał mnie żołądek co urosło w moich oczach do mega problemu, serce mi biło za szybko, mdliło mnie, uciskało itd, potem bałam się jeść bo bałam się, że zwymiotuję itd. koło się zamykało, w pracy byłam słaba do granic po prostu z głodu..., tak jak pisze hexe każdy objaw który dla innych jest zwyczajną dolegliwością dla nas jest dramatem, też tak miałam... a potwierdzenie, że inni też tak to czuli odnalazłam właśnie we wspomnianej książce, bo każdy ma raz gorszy raz lepszy dzień, może to smieszne ale odkąd troche już przepracowałam niektóre rzeczy to nawet okres nie jest tak straszny jak kiedyś :) a do tej pory bez atbletek przeciwbólowych to ani rusz normalny jest na przykład wyższy puls przy infekcji, a jak miałam jakąś infekcję i puls miałam 85 to już bałam się co to, dlaczego, że mi urosnie bardziej, że żadna tabletka na serce mi nie pomoże i tak na okrągło, duzo czasu zajęło mi zrozumienie podstawowych rzeczy, a od dawna chodzisz na terapię ? od pierwszych objawów ?

I to co napisała hexe warto wdrozyc, poczytać kilka razy, bo to wszystko prawda ja np bałam się snów a teraz mam przykaż żeby snić :) to co pamietam zapisywać i omawiać na bieżąco, bo jest to jest to moje drugie ja które sobie radzi bądź nie radzi z czymś w realu, byłam sceptycznie nastawiona do tego pomysłu a teraz widzę sens... a śnić już się nie boję i liczę że każdy sen przybliża mnie do wyjasnienia róznych rzeczy

Literówki i nieład wypowiedzi też wybaczcie :)

*Siła emocji* Michelle Larivey, *Strach i paniczny lęk* Roger Baker, polecam zwłaszcza tę drugą, ale pierwsza też jest w/g mnie baaaaaardzo przydatna, poleciła mi je osoba z innego wątku, a potem moja psycholog też i faktycznie terapia + lektura dała efekt, ja kupiłam na allegro, jedną nową a drugą używaną - taniej :) Na samym początku kiedy miałam ataki paniki, wtedy nazywane atakami tachykardii, puls dochodził 160 raz nawet więcej, cisnienie rosło bardzo, miałam badania u kardiologa, potem u drugiego, obaj są tego samego zdania, że serce mam zdrowe, panika w trakcie ataku była na tyle duża, że miałam ochotę zrobić cokolwiek tylko żeby się to skończyło, w połowie listopada po kilkunastu miesiącach męczarni, nieudanych wakacjach poszłam do psychologa, wcześniej była u psychiatry, ale chciał mnie leczyc jedynie lekami, niczego nie wzięłam, pote dostałam betabloker na stałe żeby móc jakoś funkcjonować, od miesiąca już go nie biorę, odstawiłam po konsultacji z lekarzem kiedy byłam na to gotowa jeżeli już TO przychodzi staram się przez to przejść hmmmm jakby to nazwać przeżywając bardziej świadomie wszystkie etapy tego co się dzieje, kiedyś bałam się że umrę, że pogotowie nie zdąży dojechać, bałam się drżenia całego ciała, które było nie do opanowania, tego że miałam niewyobrażalne zawroty głowy, odruch wymiotny, skręty brzucha, drętwienia równych części ciała, bałam się śnić, bałam się zasnąć, ale bałam się tez nie spać... kto nie przeżył ten nie zrozumie :) teraz wiem już świadomie i chyba podświadomie, że nie umrę, nie zemdleję bo nigdy nie miało to miejsca, drżenie jest naturalną reakcja organizmu na ogólną mobilizację, opróżnianie brzucha, pęcherza również, zaczęłam rozumieć to co się dzieje, mnie najbardziej pomogła rozmowa z psychologiem i potwierdzenie, że inni też tak mają i fakt że w książce też są opisane identyczne odczucia, jeśli serce przyspiesza, a zdarza się to jeszcze to piję zimną wodę, robię ćwiczenia oddechowe czyli nabieram powietrze nosem licząc do 4 a potem od 5 do 10 wypuszczam ustami powoli, tylko to trzeba poćwiczyć jak nic się nie dzieje żeby miec *gotowca*, to zresztą doradziła mi psycholog, na hiperwentylację ekipa pogotowia doradziła również ćwiczenia oddechowe i oddychanie do torebki to nie jest tak, że jestem już na zupełnie prostej, bo zdarzają mi się jazdy :) ale jest o niebo lepiej, ostatnio zmierzyłam z zegarkiem w ręku to co się działo, 10 minut... duzo krócej niż kiedyś, przedtem trzymało mnie i godzinę... potem nie byłam w stanie wstać, byłam słaba i bałam się nastepnego razu, teraz już się tak nie boję, mówię sobie *znowu jesteś... poczekam aż pójdziesz*, takie gadanie do siebie może jest i głupie ale to mój sposób na tę cholerę, bedzie mi pewnie towarzyszyć do końca zycia więc muszę jakoś to opanować, jedna jest prawda o której na forum niektórzy piszą *nie wolną walczyć z nerwicą, trzeba najpierw ją zaakceptować*, jak to czytałam w styczniu tamtego roku to wydawało mi się to mega głupie :) teraz już nie bo wiem , że to prawda, szkoda że tak długo zajęło mi dojście do tego samego wniosku do którego doszli inni znaczniej wcześniej, ale ja w ogóle bardzo długo nie dopuszczałam do siebie myśli że to nerwica i że nie daje rady... jak to JA nie daję rady ? ! ja wszystkiemu daję radę, a potem już wiedziałam że to nerwy ale uważałam że sobie poradzę, że niepotrzebna mi żadna pomoc, a potem jednak dałam za wygraną i nie żałuję że po tę pomoc poprosiłam, co prawda psycholog na rejonie mnie zbył więc muszę chodzić prywatnie, ale warto przepraszam za długi wywód ale gadatliwa z natury jestem :)

Cześć, czy mogę dołączyć ?:) ja też chodzę na terapię do psychologa i widzę postępy, miałam raz regres i wydawało mi się, że wszystko co już wypracowałam uleciało w kosmos, ale było to spowodowane w dużej mierze stresem którego znowu doświadczyłam, nie poradziłam sobie tak jakbym chciała, moja terapeutka powiedziała też, że to normalne na początku terapii, mnie nikt nie pyta o sprawy intymne, w zasadzie mało jest pytań, raczej ja opowiadam jak się czułam przez ostatni tydzień i od tego wychodzimy, a potem dochodzimy w czasie wizyty do różnych tematów, ale nigdy nie jest to wymuszane przez psychologa, podczas niektórych wizyt też źle się czuję, kiedy mówię o rzeczach dla mnie nieprzyjemnych albo siedzących gdzieś bardzo w środku, zauważyłam, że potrafię aż drżeć, ale to potem przechodzi, jest na pewno lepiej bo odstawiłam betabloker, który brałam ze względu na napady tachkardii, nie mam drżeń ciała przed zaśnięciem, potrafię już przejść przez napad paniki, bardziej radzę sobie z emocjami, ja polecam gorąco dwie książki : *Strach i paniczny lęk* oraz *Siła emocji*, *Pojedynek z nerwicą* jakoś nie pomógł mi w ogóle i nie znalazłam tam nic pomocnego na terapię chodzę od połowy listopada, spotykamy się raz w tygodniu na 60 minut

Hej, może dołączysz do któregoś istniejącego już wątku ? zapraszam do *nerwica, jakie objawy...* nie jestem założycielką, ale akurat tam sobie piszę, może też pomoże Ci choć troche popisanie razem z nami