Lęk w nocy przed uduszeniem, ciągłe napięcie i bóle brzucha

[Gość breathagain]

Nie wiem czy mam nerwicę czy depresję czy może to tylko hormony. Mam 19 lat. Zaczęło się od tego, że czasami przez kilka dni nie wychodziłam z domu, oglądając pierwsze co mi wpadnie w ręce. Ale to zdarzało się w ferie, bądź wakacje. Pierwszy raz obudziłam się w nocy z tym okropnym lękiem. Bałam się, że umrę, bo się dusiłam, albo mi się tak zdawało. Lekarz na pogotowiu powiedział, że to przez chore gardło. Od tego czasu czyli jakiś rok zdarzyło mi się to ponowie jeszcze trzy razy. Boję się sama spać. Czuję jak coś mnie ściska w piersi. Budzę się w nocy około 2-3. Raz się śmieje z niczego innym razem chce mi się płakać... z niczego. Użalam się nad sobą, a tym czasem powinnam wziąć się w garść. Też czasami czuję jakby moje serce zatrzymało się na sekundę lub mam bardzo przyspieszony puls (szczególnie przed snem). Bardzo często mam bóle brzucha, szczególnie w szkole. Czuję ciągłe napięcie. Czuję się bezużyteczna. Trafiłam na to forum przez przypadek. Zauważyłam, że są tu ludzie, którzy mają podobne objawy jak ja. Moja mama miała nerwicę i brała Valused, tabletki ziołowe. Poleciła mi je i czasami wezmę jedną czy dwie i pomaga, ale nie na długo. Czytałam o objawach depresji, ale nie mam tak, że ciągle siedzę smutna. Wyjdę czasami ze znajomymi, ubiorę się, pomaluję i mogłoby się wydawać wszystko okej. Wrócę tymczasem do domu, wstanę rano i zaczyna się szara rzeczywistość. Zdarzyło mi się nawet jadąc samochodem: *a może skręcę kierownicą i wjadę w samochód na przeciwko?* - wydaje mi się, że to nie jest zachowanie normalnego człowieka. Poza tym wszystko biorę do siebie. Nawet głupi żart. Siedzi we mnie przez kilka dni i wciąż wałkuję, dlaczego, co jest we mnie nie tak. Tłumię w sobie wszystkie złe rzeczy. Założyłam nawet pamiętanik, ale żadko do niego zaglądam. A być może to wszystko to zwykłe lenistwo?

[kardiolog Marek Kośmicki]

Witam, Jeżeli sama nie będzie Pani mogła poradzić sobie ze sobą, to zawsze można prosić o pomoc lekarza psychiatrę lub psychologa. warto często spotykać się z ludźmi i rozmawiać z nimi, nie tylko o swoich własnych kłopotach, ale również o sprawach, które interesują Pani znajomych.