Zaciskanie buzi przy nerwicy lękowej

[Gość Olaaa25]

Witam Może tutaj ktoś mi pomoże. Mam ponad 30 lat. Od wielu lat, a właściwie chyba od zawsze strasznie męczyłam się z fobią społeczną. Wiele kosztuje mnie wyjście z domu i przebywanie z ludźmi, choć lubię ludzi i chcę z nimi przebywać. Ale coraz bardziej ich unikałam, bo miałam dość ciągłego napięcia i lęku. Miałam też depresję, czasem nie radziłam sobie ze swoimi emocjami. To wszystko skutki m.in. przeżyć z dzieciństwa. W końcu z ogromnymi oporami zdecydowałam się na leki. 10 miesięcy brałam Arketis. Przeciwdepresyjnie działał super, lęki też się zmniejszyły. Zaczęłam w miarę normalnie funkcjonować. Miałam brać pół roku, jak mówiła na początku lekarka. Brałabym dalej, ale skutki uboczne (zaparcia - wiec i bóle brzucha i głowy), senność, spadek libido i przebarwienia na twarzy, zwiększenie kilogramów) też dawały się mocno we znaki :-(. Więc zdecydowałam się odstawić. Odstawiam powoli, więc skutków odstawiania aż tak mocno nie odczuwam. Teraz kończę biorąc 1/4 tabletki co drugi dzień. Ale za to zaczynam znów odczuwać coraz większe lęki, smutek i ... no właśnie. Może ktoś z Was też tak ma? Zanim zaczęłam brać lek miałam tak, że nieświadomie zaciskałam buzię (nawet nie zęby, choć też, ale buzię). Od tego boli mnie bardzo język, podniebienie, stawy żuchwowe, gardło, a czasem zęby. Gdy brałam lek, to ustąpiło, a teraz znów wróciło :-(. Nie chcę wracać do psychotropu :-(. Lekarka obiecywała pół roku, a tymczasem ten lek wcale mnie nie wyleczył nawet po 10 miesiącach :-(. Całe życie mam go brać razem ze e skutkami ubocznymi? Ból buzi, lęki ciągły stan napięcia, które wróciły też nie pozwalaj ą żyć :-( :-( :-(. Może ten ból buzi i zaciskanie da się jakoś inaczej zniwelować?

[kardiolog Marek Kośmicki]

Witam Olę, Mam nadzieję, że odstawia Pani lek w porozumieniu ze swoim lekarzem psychiatrą. Może się okazać, że po dłuższym czasie po całkowitym odstawieniu leku, objawy depresji mogą się znacznie nasilić. Leków antydepresyjnych jest bardzo dużo i być może będzie można u Pani dobrać inny lek, który będzie skuteczny, a nie będzie dawał niepokojących działań niepożądanych. Proponuje nie leczyć się samemu, tylko prowadzić kurację razem z lekarzem - psychiatrą. Być może wsparcie psychologa podczas psychioterapii będzie u Pani pomocne?