Dolegliwości i bóle a nerwica

[Camil]

Witam wszystkich. Mam na imię Kamil, mam 21 lat. Od kiedy ukończyłem gimnazjum są w moim życiu takie okresy, kiedy nie wiem co się ze mną dzieje. Lekarz rodzinny bagatelizuje, rodzice też nie okazują się pomocni. Moje dolegliwości rozwijały się na przestrzeni tych wszystkich lat i nie wiem czy obecnie są na etapie apogeum czy może być jeszcze gorzej. Zdecydowałem się tutaj napisać, gdyż dzisiaj po obudzeniu czuję się jakbym był u kresu swoich dni. Zacznę może opisywać co mi jest. Od niedawna mam poważne problemy ze snem, kiedy zaczynam zasypiać momentalnie się zrywam bo wydaje mi sie, że zaraz moje serce przestanie bić i umrę. Ogólnie jestem hipochondrykiem i wmawiam sobie różne przyczyny tych dolegliwości- rak przede wszystkim itp. Mam duszności, ucisk w żołądku, ciągle jestem senny a gdy chodzę czuję, że zaraz zemdleje. W ostatnim czasie nasiliły się także paraliże, w tych stanach mam zdrętwiałe nogi, ręce okolice żołądka i wątroby gdy dotykam wtedy ciała moje bodźce dotykowe zachowują się jak po znieczuleniu miejscowym. Ciągle słysze w głowie jakieś głosy, panuje tam totalny chaos.. Najgorzej jest po słuchaniu muzyki, potem jedna piosenka się tam przewija bez przerwy, nie moge sie wyciszyć. Wszystko zaczęło się od natrętnych myśli, analizowania wszystkiego itd. Ale z tym sobie poradziłem, jednak pozostało uczucie ciągłego lęku i przekonanie, że coś jest nie tak. Moje serce też daje mi sie we znaki, raz bije bardzo szybko, niekiedy słabiutko ledwo wyczuwalnie, często mam uczucie, że na moment się zatrzymuje. Od tygodnia czuje dziwny ucisk na czubku głowy, towarzyszy temu ucisk w klatce, nie mogę wziąć pełnego oddechu. Od kiedy to się pojawiło skacze mi lewe oko, praktycznie bez przerwy. Czy jest ktoś kto ma podobne dolegliwości. Jak sobie z tym radzić? Proszę o rade.

[aattram]

Cześć :) ja też jestem nowa na tym forum i mam dokładnie takie same objawy jak Ty, tylko mi nie drętwieje nic, ale jak łapie mnie taki lęk to się strasznie trzęsę jakby było cholernie zimno i nie mogę się uspokoić. Ja ze swoimi objawami byłam już u lekarza i przepisał mi leki na uspokojenie, ale jeszcze wtedy nie wiedziałam, że takie objawy daje nerwica. Zawsze byłam nerwowa, zawsze najmniejsza objawy od razu rodziła u mnie myśli, że pewnie mam raka i zaraz umrę. Najgorsze są noce, bo wtedy mam najwięcej czasu żeby myśleć i analizować swoje dolegliwości. Czasem już mam dość. A wszystko zaczęło się miesiąc temu, kiedy nagle wydawało mi się, ze dziwnie mi się oddycha. Najgorsze jest to, ze boje się każdego następnego dnia, bo wiem, ze znów będą mi towarzyszyły te wszystkie lęki. Nie lubię chodzić do lekarzy, bo boje się, że coś mi wykryją. Ostatnio miałam badania i wszystko było ok, ale co z tego.. nie wiem. Wybiorę się jeszcze raz do lekarza. Może poratuje mnie jakimiś lekami, witaminami, czymkolwiek. Do psychologa też muszę iść. Po prostu mam dość tego złego samopoczucia i zadręczania się głupimi myślami. Dobrze, że teraz jest w miarę ciepło to całe dnie spędzam na dworze, bo nie mogę siedzieć w domu, a gdy jestem wśród ludzi lepiej się czuję i myśli mijają. Dobrze, że jest to forum i nie jesteśmy sami :)

[Gość 444]

A może byście spróbowali zająć się sportem: codziennie kilka km na rowerze, szybki marsz , bieganie albo pływanie, tenis stołowy, rolki itd.. Fizyczne zmęczenie pozwala odsunąć od siebie złe mysli.A pływanie czy inny sport rozluźnia mięśnie i relaksuje.Bardzo pomaga tez jakiś wolontariat,praca dla ludzi ,którzy są np. chorzy.W jakimś hospicjum czy gdzieś. Wtedy patrząc na tych ludzi dotkniętych przez los, widzisz,że twoje ,,problemy** to mały pikuś. Pan Pikuś.Życzę pogody ducha.