Witam, mam 28 lat udało mi się znaleźć to forum przez przypadek. Spewnością we wszystkich wątkach opisujecie podobne obiawy ale ja bardzo długo zastanawiałam sie czy coś napisać, nie wiem dlaczego ale chyba wstydziłam się przyznać że mogę być chora. Moje problemy ze zdrowiem zaczęły się jakieś 6 lat temu od utraty przytomności w pracy, od tamtej pory ciągle czuję się zmęczona i boję sie wyjść z domu bo boję się że zrobi mi sie słabo albo źle się poczuję. Bardzo często robi mi się słabo, kręci mi sie w głowie, serce wali jak szalone. Bardzo szybko i łatwo się męczę , łatwo mnie zdenerwować i ciągle mam uczucie jakbym się czegoś bała, mimo że w moim życiu nie ma zbyt wielu sytuacji stresowych.Bardzo źle sypiam, częto budzę sie w nocy i długo nie mogę zasnąć, a rano wstaje z uczuciem lęku a nawet paniki jakbym o czymś zapomniała albo po prostu bała się nadchodzącego dnia. Najgorzej jest rano później to chyba organizm przyzwyczaja się i wolniej reaguje. Mam również kłopoty z jedzeniej tzn. brak apetytu, ciągłe mdłości częste wymioty mimo niejedzenia ściśnięty żołądek. Często też drętwieją mi palce u rąk, jest mi zimno a za chwilę mam ataki gorąca.Wiem że już dawno powinnam zgłosić sie z tym do lekarza ale po pierwszych 2 latach kiedy to każdy kolejny lekarz wmawiał mi że wyniki są dobre i to na pewno przesilenie wiosenne albo jesienne dałam sobie spokój i udawało mi sie jakoś sobie radzić. Objawy występowały z różnym nasileniem i czasami nawet było ok. Problem zaczął się jakiś rok temu.Od tego czasu objawy osłabienia i zawroty głowy zdażają się bardzo często nawet kilka razy dziennie, strasznie mi to utrudnia funkcjonowanie , nie wspomnę już że z każdym napadem ogarnia mnie coraz większy strach że to się powtórzy. Boję się że te wszystkie objawy mogą być na tle nerwowym. Cz ęsto wystarczy że pomyślę o jakiejś sytuacji i od razu robi mi się słabo, boję się wychodzić z domu.Chciałabym zacząć się leczyć ale nie wiem od czego zacząć. Gdzie powinnam się udać do jakiego lekarza, czy potrzebuję jakies skierowanie?Prosze poradzcie mi coś, czuję ze dłużej sama już sobie nie poradzę.
