Etapy walki z nerwicą

[marzencia2206]

Witam wszystkich nerwowych. Od paru dobrych dni czytam dokładnie wszystkie wypowiedzi i jestem zdziwiona, że tyle ludzi cierpi na to samo co ja. Na nerwicę lękową cierpię od dwudziestu lat nie do uwierzenia. Wierzcie mi z tym się żyje i tak szybko nie umiera. Boicie się, że zaraz umrzecie na zawał, na wylew, że się udusicie, brak Wam powietrza, macie nogi z waty, dretwienia, palpitacje serca, czy straszne ataki paniki. Wszystko to znam, wszystko to przeszłam i przechodzę. Też nie wychodziłam z domu,a jak już to z mężem przy nim czułam się tylko bezpiecznie też robiłam wszystkie badania, również nie wychodziłam z łóżka, nie jadłam a każdy krok to wielka trudność. Znam różne etapy tej naszej przypadłości i wiem, ze żyje się z tym bardzo ciężko a czasami nawet nie chce się żyć. Jestem tu pierwszy raz, mam nadzieję, że nie ostatni. Trzeba z tym walczyć ja doprowadziłam się do stanu, ze musiałam zrezygnować z kochanej pracy bo nie dałam rady tam chodzić. Trzeba z tym walczyć ja to wiem walczę 20 lat, ale nieatety z różnym skutkiem Pozdrawiam Wszystkich gorąco. Musimy być dzielni dla siebie i dla najbliższych. Pa

[Gość Jadwiga]

rozumien Cię, ale ta choroba siedzi w głowie i tylko Ty ją możesz wyleczyć - nie tabletki ani lekarz. znam to z autopsji, nic nie pomagało, byłam nawet u psychiatry - dawał mi coraz silniejsze leki, od których się uzależniłam. Pewnego dnia gdy przypisał mi nowy lek / 16 nazw leków już przypisywał/ szlag mnie trafił i wyrzuciłam wszystkie do klozetu. Czułam sie fatalnie przez kilka dni ale nie wróciłam ani do leków ani do psychiatry. Zajęłam się uprawą kwiatów, chodzilam do ludzi, przestałam sie przejmować bólami - jak głupi /np.żołądek/ to niech boli a ja sobie zjem co lubię albo wypiję kawkę jak boli serce. I pomogło ! Nie ma co sie przejmować bólami, sami się wpędzamy w chorobę. Swiat jest piękny, nawet gdy pada deszcz ! Przyjrzyjmy się liściom, chmurom, pobawmy z psem, uśmiechnijmy do sąsiadki, upieczmy ciasto, idźmy do teatru! Takie zwykłe życie bez strachu, że za chwile pewnie umrzemy na zawał albo że mamy inne cholerstwo. TO MOŻNA PRZEŁAMAĆ! SPRÓBUJ ! Zyczę Ci zdrowia i siły, pozdrawiam.