Uczucie depersonalizacji, panika i strach przed śmiercią a nerwica lękowa

[Gość Ytrewq6308]

Witam. Jestem nowym użytkownikiem forum i to mój pierwszy post. Mam pewien problem i bardzo proszę o pomoc. Wszystko zaczęło się jakieś trzy lata temu, byłem w drugiej gimnazjum i zapisałem się na łucznictwo. Pewnego wieczoru kiedy zasypiałem obudziłem się ze strasznym uczuciem, że zaraz umrę( wydawało mi się że obudziłem się od ucisku w karku), silne uczucie depersonalizacji, panika, a serce waliło jakbym zaraz miał je wypluć. Po jakiś dwóch godzinach rozmowy z rodzicami położyłem się spać i następnego dnia wydawało mi się, żecwszystko w porządku. Przez jakiś następny tydzień skarżyłem się na drętwienie tyłu głowy, palpitacje serca, szuranie, cykanie w szyi ( mam wrażenie, że w miejscu gdzie łączy się kręgosłup z czaszką). Wylądowałem najpierw u lekarza rodzinnego, potem u neurologa. Miałem podstawowe badanie neurologiczne. Diagnoza: nic mi nie jest, przyśniło mi się i się wystraszyłem. Dostałem persen na uspokojenie. Przez jakieś kilka miesięcy miałem strasznie wyczulony słuch na wszelkie odgłosy w karku, miałem wrażenie jakbym to słyszał w głowie. Przerodziło się to w nerwicę lękową (obawy o zdrowie szczególnie o głowę.) Wylądowałem najpierw u psychologa, potem u drugiego i w końcu u psychiatry który stwierdził nerwice lękową. Przez pół roku brałem anafranil i objawy mojego wyimaginowanego *raka* w 90 procentach ustąpiły. Jestem jakiś rok po odstawieniu leku i znowu się zaczyna. Jakoś na początku października w nocy obudziłem się Od strzyknięcia w szyi. Mam wrażenie że mam jakiś * poluzowany* kręgosłup, coś jakby się przesuwa i mnie budzi . Większość tych objawów najczęściej mam bezpośrednio przed zaśnięciem kiedy mam głowę na poduszcze ( czasem kiedy już prawie zasypiam budzę się nagle jakby mną ktoś potrząsnął). Pamiętam że kiedyś podczas zasypiania kilka razy miałem uczucie jakbym bujał się na chamaku albo podłoże się podemną przesuwało. Często nam bieunki.Często śpię pięć godzin bo nie mogę zasnąć o normalnej porze. Boję się że się nie obudzę, że w końcu coś się *przesunie* i będę sparaliżowany. Jakiś czas temu miałem uczucie jakby serce co jakiś czas mocniej uderzało i przyspieszało ( w niespodziewanych momentach, nie podczas wysiłku fizycznego a więc wydaje mi się że to nic z sercem, kiedy o tym zapomniałem samo przeszło). Mam tego wszystkie dość . Mam świadomość, że jestem przewrażlieiony. rodzice mówią mi że marnuje tylko czas i nic mi nie jest. Czy mam te objawy bagatelizować? Tak jak wszyscy do okoła mi karzą? Często po wyjściu od lekarza mam wrażenie, że o czymś zapomniałem. Trenuję karate i ogólnie uprawiam dużo sportu. Po treningach z zasypianiem u mnie gorzej i objawy się nasilają. Dodam jescze, że nie mam zawrotów głowy, wymiotów, nie boli mnie głowa ( tylko czasem ale to chyba normalne) , nie boli mnie szyja. Co mi jest? Czy to jakieś objawy neurologiczne? Choroba psychiczna?nerwica? Czy to tylko moja wyobraźnia? Nie wiem co mam robić i proszę o poradę. Pozdrawiam

[Gość olo]

od naciągania cięciwy nadwyrężyłeś sobie kark.Lepiej weż się za pływanie .To rozwija wszystkie mięśnie i ulży ci w nerwicy.

[Gość didi]

ja myślę,że to łucznictwo ci zaszkodziło.Wcześniej miałeś sflaczałe mięśnie i wziąłeś się za trening bez przygotowania mięśni.łucznictwo nadwyręża mięśnie na karku,które miałes wcześniej nie wyćwiczone.Może pod okiem doswiadczonego fizjoterapeuty jakbyś wykonywał odpowiednie ćwiczenia,to by ci przeszło.Tylko musisz zachować spokój.Pij melisę.

[Gość mimi]

mnie się natomiast wydaje,że twój problem może mieć charakter ortopedyczny.Jakies przemieszczenie spowodowane nadwyręzeniem wskutek urazu lub uprawiania sportu.W tym wypadku przyczyna jest prozaiczna i ten stan rzeczy nie powinien cię martwić.Może wystarczy rehabilitacja i zabiegi fizykoterapeutyczne i wszystko wróci do normy.Przyjmij ten stan do wiadomości,a nie nakręcaj suię ,bo to powoduje kolejne objawy wskutek panikowania.Jak rezonans czy tomografia nie wykazały zmian,to nie szukaj dziury w całym.

[Gość Ytrewq]

Nie miałem ani rezonansu ani tomografii, żaden lekarz mnie nie skierował. Nie jestem lekarzem ale wydaje mi się że gdybym miał coś pęknięte albo uszkodzone to by mnie bolało. Problem w tym że nie wiem czy się awanturować o rezonans czy próbować z tym żyć.

[Gość mimi]

ważne jest na czym śpisz .Mam nadzieję,że nie na wersalce,która po obu końcach ma takie podwyzszenie.To wymusza podczas leżenia pozycje zgarbioną.Jesli ci się to zaczyna jak sie położysz to spróbuj cos zmienic jeśli chodzi o łóżko.Na przykład płaskie całkiem łóżko i specjalnie wyprofilowana poduszka podpierająca kark.Wtedy kark się nie nadwyręża i mięśnie i krążki międzykręgowe siedza na swoim miejscu.Spróbuj z tą poduszką.Chyba w sklepie ortopedycznym.W dużych sklepach też takie sprzedają.

[Gość Ytrewq]

Dziękuję za rady. Dobrze się składa bo mam w domu taką poduszkę, wypróbuję. Całe życie śpię na ręce, to znaczy dodatkowo oprócz poduszki kładę pod głowę rękę. Lepiej spać na miękkim czy na twardym łóżku? Ja mam chyba za miękkie.

[Gość Ytrewq]

Ostatnio spałem bez poduszki i było lepiej, ale od wczoraj i dzisiaj mam takie dziwne uczucie jakby nie obudzenia się tylko odzknięcia ze snu( boję się że mdleję a nie zasypiam).doświadczam tego podczas zasypiania

[Gość Alla33]

Witam, według mnie to za dużo różnych objawów, żeby mówić o jakiejś kontuzji czy przeciążeniu. Ja przy nerwicy mam podobne objawy... to wyczulenie słuchowe jest najgorsze... Zapraszam na wątek * Nastoletnia nerwica*, bo chyba się składa, że jesteśmy w tym samym wieku. Tam opisanych jest wiele objawów nerwicy, możesz zajrzeć i napisać:) Pozdrawiam

[Gość sylviap]

Ja mialam tak samo. Balam sie zasnac, budzil mnie albo halas (ktorego nie bylo),uderzenie (nikt mnie nie bil), wpadniecie do dziury (materac byl ok). Wszystko sie bujalo, spadalam w dol, balam sie zamknac oczu. Zaden lekarz nie mogl mi pomoc, bo nic mi nie bylo**... Nikt mi nie pomogl... Wtedy mialam lat 15, teraz mam 35. szkoda, ze kazdy to zbagatelizowal uwazajac, ze chce zwrocic na siebie uwage. Teraz wiem, ze cierpaial na silna nerwice. Zmarnowalam swoje najpiekniejsze lata na walke z lekiem, brakiem snu, bolem... Idz do psychologa, nawet psychiatry, nie marnuj nawet chwili nad zastanawianiem sie jak sobie pomoc, Szkoda czasu i nerwow,,, Bardzo szybko sie wszystko uspokoi jak dasz sobie pomoc. Powodzenia i szybkiego powrotu do *czekania nocy*. Jak nie spisz, nie wypoczywasz - nie wypoczywasz, nie skupiasz sie nad tym co jest wazne....