Leki na nerwice

[Gość Pola Nyga]

Cześć. Widzę, że tu niezły spam poszedł z Daną :) Co mogę dorzucić do siebie to to, że bardzo długo żyłam z tą chorobą nie wiedząc, że to ona. Podejrzewałam różne rzeczy aż puknęłam się w czoło, bo podchodziło to już lekko pod hipochondrię. Diagnozę (roboczą) usłyszałam niedawno a lekarz poradził mi basen. To było pół roku temu a ja do tej pory nie wybrałam się na basen. Wiem, że nie powinnam palić a pójdę i zapalę. Wiem, że powinnam się wyspać ale zarwę noc, zasnę nad ranem, moja obecność w szkole jest zagrożona. Nie wiem co to za rodzaj nerwicy u mnie ale ona mnie paraliżuje. Nie mogę nic zrobić bo zniechęcenie czuję już na starcie. Boję się, że ludzie mnie nie lubią i w efekcie bardzo się od nich odsunęłam. W towarzystwie bycie sobą sprawia mi problem, czuję się jak pod ostrzałem paparazzi. Poza tym towarzystwo mnie męczy jeśli *uczestniczę* więc w efekcie zaczęłam się wyłanczać, jak wieżę albo telewizor on/off przy czym off zdominowało moje życie. Jest mi przykro, bo choć wiem co mogę spróbować to jednak nawet nie próbuję (w sensie niejednorazowo, stale, bo okazyjnie wiadomo że się zdarza i co mnie dziwi, że nie powtarzam tego co sprawiło mi niesamowitą przyjemność, jakbym wolała przyjąć na siebie zło zamiast cieszyć się dobrem). Moje ciało cierpi fizyczne bóle dosłownie wszędzie. Głowa, zęby, gardło, oczy, piersi, żebra, brzuch a najbardziej nogi (zwłaszcza staw biodrowy i kolanowy). Co mogę jeszcze dodać. Nie znam rady jednorazowej, nie znam rady na motywację. Mogę tylko łączyć się w bólu i życzyć Wam zdrowia. Nie jesteście sami, pamiętajcie, takich jak my jest mnóstwo. I może to nie jest pocieszające ale w grupie raźniej :)