Nerwica lękowa - jak z nią walczyć?

[Gość Magdzik23]

Truskawko ja to mam tak z uszami, nie pieką mnie one ale jakby coś mi na nie uciskało.

[truskawka20]

Musiałeś być bardzo ruchliwym dzieckiem, blizny na głowie:D no to może i nie jest głupie z tymi cudotwórcami:D albo trzeba się zacząć leczyć ziołami, już sama nie wiem....

[truskawka20]

No własnie objawy uciskania też mam, ale pieczenie gorsze... właśnie te uciskanie mnie zmyliło i lekarzy chyba też :/ bo przy zatokach własnie są podobne objawy... ta choroba jest strasznie podstępna.

[krecik66]

Oj bardzo ruchliwym w wieku 3 lat próba pieszenia się nieświadoma ale jednak w wieku 4 lat spadłem z drzewka z jakiś 7-8 m w wieku 5 lat walka z owczarkiem (przegrana po tym nastały akcje z nerwicą) w wieku 6 lat dostałem w głowę z dużą siłą ostrą haczką do pielenia mógłbym wymieniać jeszcze długo:D

[krecik66]

Dodam tylko że z uszami taki prblem prócz bóli to że często się zatykają do tego szczękościsk mnie dobija:D Oj podstępna larwa jest ja już miałem 7 zawałów 5 wylewów i inne takie:D

[truskawka20]

Ojejciuuu masz tragiczną dziecięcą przeszłość nie obraź się:):) hah Ja przez miesiąc też podobną liczbę miałam zawałów i wylewów, nawet ostatnio wylądowałam na pogotowiu ratunkowym bo seryjnie myślałam że umieram, z jednej strony to jest dla mnie śmieszne a z drugiej żałosne:/

[krecik66]

Ściślej ujmując dla nas tragiczne dla ratowników zabawne dla rodziny żałosne. Czy tragiczną tu bym dyskutował:P Co Cię nie zabije to Cię wzmocni:D Dzięki temu wszystkiemu potrafię normalnie funkcjonować, wychodzić do ludzi pozbywać się lęku kiedy mi przeszkadza w jakiejś ważnej sprawie. Co nie zmienia faktu że nie raz płakałem z braku sił na to wszystko.

[truskawka20]

Ja jak sobie popłaczę to mi pomaga to, i myślę że jest tak w większości przypadków. A Ty musisz być bardzo silny i wytrwały w tej swojej chorobie, bo widzę że znalazłeś ciekawą motywację:):) co do ratowników czy też lekarzy to ostatnio wyrobiłam sobie jednoznaczną opinie że większość z nich dostała dyplom za przysłowiowe *jajka* , mało jest tych z powołania, niestety. do rodziny tak samo się zraziłam, obcy człowiek Ci więcej pomoże niż najbliższa rodzina, tak jest przynajmniej w moim przypadku, i to dopiero jest żałosne...

[krecik66]

Rodzina hah kto to jest? Matka ma mnie dość ojciec się ze mnie nabija no bo jak to facet może płakać i się załamywać? Nie do pomyślenia no jedynie brat się stara mnie zrozumieć. Tylko malutki problem, takiej osoby jak ja czy Ty zdrowy nie zrozumie no nie licząc psychiatry/psychologa ale nawet oni trzymają się wytycznych. Lekarze to często bezdusznicy nie potrafiący rozmawiać z ludzmi z problemami natury psychicznej. Dobiją, wymęczą, pośmieją się z nas i jeszcze narzekają że marnujemy ich czas Jeden tak mnie wkurzył że wyszedłem z gabinetu a w dzwiach tylko krzyknełem *przepraszam że kurwa żyje* i wyszedłem o mało co a dzwi w ręku by mi zostały:D Z Wami kobietami mają o tyle lepiej że co Wy mu zrobicie? Ew popłaczecie się i uciekniecie z mężczyznami są ostrożniejsi bo wrazie co można mu nos przestawić:D Stosujesz jakieś uspokajacze?

[truskawka20]

No u mnie to mam z tym lepiej że mamusia nie może beze mnie żyć i biega ze mną po lekarzach, a reszta rodziny właśnie nabija się i karmi tym że ktoś ma gorzej, no ale Ja sobie przyrzekłam, że się wyleczę i wyjdę z tego, a później się zemszczę, a zemsta będzie słodka haha:D co do tych uspokajaczy to biorę jakieś roślinne gówno które nie pomaga, ale wmawiam sobie że pomoże:):) a co do nie medykamentów to palę dużo papierosów uspokaja mnie to:D najgorsze jest to że normalnie to bym się napiła alkoholu i to pewnie w dużych ilościach lecz ostatnio po alkoholu mam ataki:/ więc nie pijam a szkoda,choć wiem że to nie pomaga w żaden sposób, a Ty:D?

[krecik66]

Po wszystkich lekach 10 razy gorzej. Dostałem od rodzinnego pramolan czy jakoś tak anty lękowy ale boję się brać bo znając mnie to bd tylko gorzej zresztą nie jestem zwolennikiem pakowania w sb tabletek które pomogą na jakiś czas bądź się uzależnie. Papierosy ahh moja zmora staram się rzucić zresztą z tego co słyszałem psychiatrzy nakazują rzucić. Co do alkocholu to pić mogę tylo następnego dnia jest masakra bo mam stany jak przy omdleniach i ogromny lęk . Za to zaczynam terapie ziołową (czyt. marihuana) :D Jak narazie efekty są dobre ale nie polecam nikomu kto nie wie dokońca co, jak, kiedy i w jakich ilościach bo się pogorszy. Polecam też zacząć szukać tego co wywowało nerwicę, depresję bo tak samo z sb napewno nie przyszło. Każdą chorobę coś musi nakręcić sztuka polega na tym żeby to znależć.

[truskawka20]

A co te papierosy robią złego oprócz raka płuc:D heh ale na psychikę chyba nie wpływają... a marihuana, taaa mi też polecano, ale dziękuje:D no dobra a jak się znajdzie przyczynę to co? trzeba ją usunąć:D?

[krecik66]

Truskawka sorki za ciekawość ale tak patrze i czytam to raczej za wiele wiosen to Ty nie masz coś koło 20 ;>

[truskawka20]

Los chciał abym przyszła na świat w roku 1992:):) więc odpowiadam, tak mam 20 lat:D ale Ja też jestem z deka ciekawska i widzę że Ty starszy ode mnie to mocno nie jesteś:D

[krecik66]

Usunąć hmm pytanie brzmi czy to takie łatwe? Bo można się leczyć latami, łykać mnostwo tabsów i innych jakoś tą chorobę uciszyć ale czy to da to co chcemy? Jasne że nie, można unieszkodliwić objawy ale dopóki przyczyna bd dalej w nas tkwić dopóty jędza bd wracała. Wiadomo łatwo jest powiedzieć, znajdź przyczynę usuń ją. Trzeba przeanalizować wszystkie minione lata, dokonania, obawy,marzenia i spojrzeć na to inaczej. Ja wiem dlaczego jestem w takim stanie i wiem też że to moja własna głupota do tego mnie doprowadziła no może w małym stopniu presja otoczenia.

[krecik66]

Jak tak możesz:D Ja to już emeryt i rencista:D Urodzony w 91 roku:P

[truskawka20]

Jak tak mówisz to się zaczęłam zastanawiać... no w sumie tak mi się wydaje że jak na te moje już wspominane 20 lat to sporo przeżyłam no i niestety przeżywam w moim przypadku takich czynników zatem może być wiele, bardzo wiele :/ noooo tak tez prawda, już pewnie masz rozrusznik serca ;)

[truskawka20]

Czyli jak dobrze rozumiem to znalazłeś przyczynę choroby?

[krecik66]

Szukasz tego co mogło zostawić złe ślady czasami jest to trauma z dziecinstwa czasami niepowodzenie życiowe to musi być coś mocnego że aż tak spistoszyło psychike. Ba rozrusznik to nic. Wymieniają u mnie co chwilę coś:P Najczęściej baterie:)

[krecik66]

Tak znalazłem. Jest to połączone z dziecinstwem ale i moimi wyborami już w czasach wchodzenia w życie dorosłe(szkoła itd).

[truskawka20]

Ahhhaaa, to Ja sobie też usiądę i pomyśle i tak nie znajdę ale się czymś zajmę chociaż. Wydaje mi się że chyba lepiej jeżeli ta przyczyna jest nadal obecna, chyba łatwiej ją usunąć. To muszisz się bardzo szybko wyładowywać:):)

[krecik66]

No musi być obecna inaczej nie byłoby nerwicy:P Oj nie aż tak szybko:D Montują mi duracelldo 8 razy dłużej czy jakoś tak^^:)

[truskawka20]

No ale słuchaj nie obraź się posłużę się twoim przykładem, jak coś miało miejsce w dzieciństwie na przykład, to raczej mi się wydaje że nie może być obecne do tej pory, tzn. może, ale to raczej mało prawdopodobne. taaak coś było to są duracel turbo:D hah

[krecik66]

Hehe no ok to może odpowiem o swoim przypadku. Zawsze wymagano ode mnie wiele, byłem bystrym dzieciakiem, łatwo ogarniałem wszystko , nauka nie była dla mnie żadnym wyzwaniem(prócz polskiego nie trawie tego przedmiotu:D). Dlatego też czerwone paski na świadectwie były od zawsze. Co za tym idzie rodzice pisali mi świetlaną przyszłość : dobre liceum/technikum potem studia do czasu. Po gimnazjum straciłem się pozmieniało, nie wiem sam co poprosru zmieniłem się ja. Nie miałem ochoty na nauke więc wybrałem podrzędną zawodówkę z poziomem nauczania tak niskim że podstawówka to wyższa szkoła powaga. Marzenia moich rodziców poszły w las. Co mi wypominają na każdym kroku. Ciężko jest patrzeć im w oczy i widzieć taką mieszanke uczuć jak rozczarowanie, złość i niechęć to już mnie zaczeło rozbijać emocjonalnie. Potem sam zdałem sb sprawę że spieprzyłem własne życie, miałem warunki,zaplecze i klapa. Jakoś w 2 klasie pod koniec zdałem sb z tego sprawę że nie bd robił tego co tak bardzo kocham czyli programistyka to było moje marzenie. No i tu zaczyna się moja depresja na początku nie zwracałem na to uwagi wiadomo młody chłopak miał ciekawsze zajęcia jak zamartwianie się co bd za kilka lat. Po zakończeniu edukacji do teraz nie byłem w stnanie znaleźć stałej pracy przyczyna? Ogromne bezrobocie w okolicy na 1 miejsce chętnych po 50-60 a ja bez doświadczenia to co niby mogę? Z każdym dniem wszystkko się pogłębiało z jednej strony rodzina, znajomi wszyscy patrzeli tak dziwnie, mówili o tym że jestem idiotą z drugiej strony ja, człowiek który nie wie co ze sb robić, bez stałej roboty,bez przyszłości. Wkońcu musiało to wszystko jakoś wyjść ze mnie no i trafiło na nerwice i depresje jak stwierdził mój rodzinny. Teraz to naprawiam powolutku. Wróciłem do szkoły, planuje studia. To są 2 rzeczy króre się za nami ciągną od dziecka: rodzice i szkoła.

[krecik66]

Może to i dość zabawne że z takiego powodu się załamałem ale takim człowiekiem jestem.