Nerwica lękowa - jak z nią walczyć?

[Gość czy dam rade]

Dziękuję :) jakby to było takie proste nie myśleć o nerwicy :) Ale kiedyś to się uda :) Ja jestem z okolic Warszawy :) A Ty ?

[dorotat12]

Ja mieszkam w małej miejscowości jakieś 90 km od Wrocławia, także zupełnie inny region Polski. Trochę żałuję, bo może kiedyś byłoby fajnie faktycznie spotkać się. Ja od 7 lat pracuję w domu i muszę się przyznać, że czuję się nieco samotna. Mąż do pracy, syn do szkoły, a ja zostaję sama ze sobą (i moją nerwicą) i to chyba dodatkowo mi dokopuje. Jakby nie pies byłoby jeszcze gorzej :(

[Gość czy dam rade]

Ja bym tak strasznie chciała w domu pracować :) Odszedł by mi jeden stres w życiu :)

[dorotat12]

CzyDamRade i Jasma Chciałam Wam bardzo podziękować za dzisiejszy dzień i czas jaki poświęciłyście, żeby ze mną powymieniać myśli. Poczułam się zdecydowanie lepiej. To pewnie nie trwałe i jutro rano obudzi mnie lęk, ten co zawsze, ale nawet kilka takich chwil, kiedy człowiek czuje się zrozumiany i nie jest sam - jest absolutnie bezcenne!

[Gość czy dam rade]

Nie ma za co dziękować :) Po to jest to forum żeby się wspierać:) Ja od dzisiaj a raczej od wtorku kiedy byłam u psychologa (dzięki Jasmie), myślę sobie tak. A właśnie że mnie jutro nie obudzi lęk. Będę sobie to tyle razy powtarzała aż w końcu wstanę spokojna :)

[dorotat12]

CzyDam Radę Obawiam się, że tylko Ci się wydaje, że chciałabyś w domu :( Ja, kiedy straciłam pracę w szkole 7 lat temu musiałam szybko coś wymyślić i wymyśliłam, wtedy wydawało mi się, że złapałam Pana Boga za nogi. Mój syn był mały, więc pracując w domu mogłam się nim opiekować, potem prowadzać do szkoły, zadbać o obiad, wreszcie kupić psa. Wtedy to faktycznie było doskonałe rozwiązanie. Teraz to moje więzienie. Straciłam kontakt z ludźmi, rzadko wychodzę bo mam mnóstwo zleceń i terminy (oj a jak to nie pomaga przy nerwicy). Często nie potrafię zmobilizować się do pracy, a wiem, że terminy, że obetną mi wynagrodzenie jak nawalę.... Powiem Ci, że marzę o normalnej robocie od 7,00 do 15,00 i koniecznie poza domem. Wiem, że gdybym to zmieniła z pewnością szybciej poszłoby mi zdrowienie, ale na ten moment niewiele mogę. Bezrobocie w moim powiecie sięga 35%, ostatnio zamknęli 3 kolejne szkoły. Tak więc trzymam się zła koniecznego.

[dorotat12]

Trzymam kciuki, żebyś naprawdę wstała bez lęku. Sama sobie też tego życzę. Na pewno przyjdzie taki dzień. Byle było to jak najszybciej :)

[Gość czy dam rade]

A że jeszcze zapytam. Normalnie sobie sama wychodzisz z domu, chodzisz do tych wszystkich sklepów i tym innych. Może pisałaś już o tym ale może mi umknęło:)

[dorotat12]

Wiesz co, wszystko zależy od dnia. Po epizodzie z 10 września przez miesiąc w ogóle nie wychodziłam. Ostatnio jak lepiej się czuję i słoneczko zaświeci to biorę psa na spacer. Ale do sklepu chodzę tylko z mężem albo synem, sama nie bardzo mam odwagę się wypuścić.

[dorotat12]

Ale jak brałam Sulpiryd to przez ostatnie dwa lata funkcjonowałam całkiem normalnie. Jeździłam samochodem, chodziłam po sklepach, nawet na fitness zaczęłam chodzić i na kijki, bo też bardzo lubię. Właściwie miałam wrażenie, że jest ok. Czasem łapały mnie zawroty głowy, czasem migrena, ale lęk niemal się nie pojawiał i umierania nie było. Jazda zaczęła się po ostatnich objawach, które - sama nie wiem - czy były mikroudarem czy jednak miały podłoże nerwicowe.

[Gość czy dam rade]

A może już lepiej tego nie rozkminiać :) Ze mną na początku choroby też działy się różne rzeczy, których nie będę opisywać żeby nikogo nie straszyć i żaden lekarz nigdy mi nie powiedział dlaczego tak się stało :) Po latach wiem że to chyba było już przeciążenie maksymalne organizmu a najważniejsze że nigdy już nie wróciło w takiej sile :)

[Gość czy dam rade]

Kończę na dzisiaj :) Idę się relaksować przy muzyce:) Życzę spokojnego wieczoru :) I dziękuję za wspólny dzień :)

[dorotat12]

Ja też dziękuję Ci za wszystko. Życzę Ci pięknych snów. Może kiedyś spiszemy się na prywatynego maila, bardzo chciałabym poznać i zaprzyjaźnić się z kimś, kto rozumie co ja czuję. Bardzo brakuje mi takiego wsparcia :)

[Gość czy dam rade]

Żaden problem :) mój mail damrade@poczta.onet. pl

[dorotat12]

Bardzo Ci dziękuję. Jutro się odezwę.

[IGNAC]

Dziewczyny litosci!!! Musialem odespac koszmarne dwa dni, wchodze na forum i widze ze mam czytania jak po tygodniu!!! DOROTAT12 obiecalem odpowiedz, ale widze ze sprawy poszly duzo dalej. Przeczytalem na szybko zaleglosci i mam kilka uzupelnien, postaram sie moze jeszcze dzisiaj zebrac to do kupy i wrzucic na forum. Ogolnie serce rosnie od tych wpisow!!! Pozdrawiam nerwowo

[dorotat12]

Ignac Bardzo się cieszę, że się odezwałeś. Czekam na Twoje wpisy, bo to co mówisz jest dla mnie bardzo ważne. Mam wrażenie, że mówisz *moim* językiem. Ale dziewczyny też są wspaniałe i dzięki nim poczułam się dzisiaj znacznie lepiej :)

[Gość jacko1]

Witam wszystkich! nie wiem czy juz bylem na tym forum , nie chce mi sie wracac do popszednich stron. ja w koncu zaczalem z nia walczyc , wyszedlem na przeciwko niej . albo ona albo ja . i napewno sie nie poddam. ja zaczalem szukac jakis sposobow na walke z nia. same szukanie juz jest jakims sposobem na walke. zaczynam rozumiec nerwice. wiem , ze nie bedzie latwo , juz to widze teraz , jest raz lepiej raz gorzej ale w koncu zaczalem . znalazlem kilka technik , azeby zajac sie soba , zauwarzylem ze nawet pomaga. naprawde ja w zyciu troche przeszedlem . pozdrawiam mile

[jasma]

Już wróciłam, ale w końcu w kinie nie byłam, bo uznałam, że tyle czasu spędziłam przed ekranem kompa, że nie chcę siedzieć przed ekranem kinowym, byłam na dłuuuugim spacerze, a że pogoda fajna, jak na tą porę, to było sympatycznie, a później do pubu na chwilkę i już jestem. JACKO1 byłeś już kiedyś na tym wątku, ja Ciebie pamiętam i fajnie, że sobie radzisz, może kiedyś zdradzisz nam jak to robisz :-)) CZYDAMRADĘ jak tam, jest ok. koleżanko? IGNAC, ale te wszystkie *panny* są w Ciebie wpatrzone, normalnie spijają słowa z Twych ust - taki żarcik oczywiście.

[Gość czy dam rade]

Jeszcze nie śpię więc nie wiem czy jest dobrze czy źle :) Ogolnie wieczór przebiegał całkiem spoko:) Poogladalam telewizje jednak cos mnie skłoniło do rozmowy internetowej z kimś kim nie powinnam i mnie nerw pobral. Pozniej jakby mi bylo malo poczytalam wczesniejsze wpisy na forum a tam watki o objawach i polecialo. Juz slabo juz nie moge oddychać juz umieram ;) Tym razem wiem ze sama sobie na to zapracowalam. Nie czytam wiecej o objawach bo sobie je wywoluje i nie rozmawiam ze zmorami przeszlosci. Teraz juz sie uspokoilam tylko zlosc na wlasna glupote zostala :) Sorki ze bez polskich liter ale pisze z tel. Ciesze sie ze mialas fajny wieczor i zycze spokojnej nocy :)

[jasma]

CZYDAMRADE to chyba jest ok., bo się nakręciłaś, ale uspokoiłaś, można? - można :-)) Tobie również spokojnej nocy.

[Gość czy dam rade]

Dziękuję :)

[Agniechaaa]

Witajcie! Piszę do was w imieniu swoim i mojego chłopaka, cierpiącego na nerwicę lękową. Nie znamy się długo, więc nie miałam podstaw, żeby stwierdzić, że to co mu grozi to nic innego jak nerwica, aż do pierwszego ataku (niecałe 2 tygodnie temu - drgawki, hiperwentylacja, uderzenia gorąca, ucisk w klatce piersiowej). Poradziłam się psychoterapeuty i zapisałam go na wizytę, za 4 dni. Bardzo chciałabym mu pomóc, jednak ciężko jest mi żyć u boku takiej osoby. To przerażające, że ma dopiero 22 lata, a wstając rano kompletnie brak mu sił, nie potrafi się do niczego zmotywować, przesiaduje ciągle w domu, łyka nervomix i hydroksyzynę, co tylko pogarsza jego samopoczucie. Niestety nie mam nad nim kontroli, bo dzieli nas 100km, a martwię się, że będzie w końcu na tyle sfrustrowany tym wszystkim, że przestanie się kontrolować w braniu tabletek. Bez przerwy jest senny, brak mu energii, huśtawki nastroju. Wiem, że jego również to męczy. Jedyną nadzieje pokładam w psychoterapii, bo nie wierzę, że leki mogą cokolwiek zmienić i poprawić na dłuższą metę. Powiedzcie mi proszę, jak nauczyć się żyć z chorym na nerwicę lękową? Doskonale wiem, z czym mam do czynienia i z czym przyjdzie mi się zmagać, ale nie chcę się poddać. Z góry dziękuję za odpowiedź!

[Gość jacko1]

Witam ! chcialbym zaczac od tego , ze zaczalem zastanawiac sie czym jest ta nerwica , jak ona dziala, to pozwolilo zmienic lub przekierowac myslenie na inny sposob, rowniez inne czynniki wplynely na to . zmienilem diete , zaczalem cwiczenia ( moz nie relaksacyjne ) ale wlasnie chcialem , zeby impulsy z mozgu przekierowac np. na dlonie ( zaczolem sciskac pileczke w dloniach , w najwiekszych momentach kryzysu) zaczelo skutkowac, bardzo czesto krece glowa szyja w rozne strony. to pozwolilo choc troche rozladowac napiecie. to wszystko pozwolilo mi na zmiane myslenia. zaczalem dostrzegac , ze moja zona ma prawdopodobnie nerwice ( na pewno przezemnie , od bardzo dlugiego czasu , musiala sie meczyc ze mna ( ze wzgledu na rozne choroby) pol roku temu stracila ojca , i w koncu powiedzialem stop , przeciez jestem meszczyzna , musze dbac o rodzine , pomoc im. chcialbym na marginesie , ze czesto jak mam ataki ( omdlenia, bole serca ,z oladka itp.) mowie sobie jesli mam zemdlec to zemdleje , boli to niech boli, i,co masz wiecej mi do zaoferowania = nerwico= pokarz co potrafisz jescze. niechce bajerzyc ale mi to w miare pomaga. pozdrawiam.

[Gość jacko1]

Przepraszam za bledy, ale 7 lat temu mialem wylew , czesto mam taki problem z pisownia , po prostu zapominam jak to sie pisze , rowniez jest w trakcie rozmowy , np. z kims rozmawiam , a calkiem jakies wydobywam z ust inne dziwne slowa. matury teraz z polaka na pewno nie zdal bym hehehe