Psychiczne wykończenie przez serce.

[Gość maciekmaciej]

Witam, w listopadzie skończe 19 lat, ale moje życie nie jest tak kolorowe jak większości nastolatków, w sumie to w ogóle nie jest kolorowe. Mniej więcej w gimnazjum bodajże w 1/2 klasie zacząłem się strasznie przejmować swoim zdrowiem, po za tym miałem strasznie nerwowym dzieckiem, miałem problemy rodzinne w domu a po za tym w gimnazjum zawsze byłem najniższy, najsłabszy itd. Zaczeło się robienie podstawowych badań ale wszystko było ok. Wkońcu zacząłem sobie wmawiać że jest wszystko ok i w ogóle ale raczej mi to nie pomagało. Dodam że to co chce opisać zaczęło mi się już mniej więcej w gimnazjum, tylko wtedy zdarzało mi się to bardzo rzadko i w sumie zapominałem o tym. Cierpię na coś w rodzaju arytmii serca (przynajmniej ja tak uważam) Moje serce zachowuje się dziwnie, ostatnio z tego wszystkiego pojawiły się bóle w okolicach klatki, pleców (z tym że te bólu trwają po max 1-2 sekundy nie dłużej). Serce bije sobie normalnie ale nagle pojawia się dodatkowe uderzenie. To jest coś w tym stylu puk-puk-puk-puk- PUK PUK -puk-puk, nie mam pojęcia jak to inaczej zobrazować. Pojawia się dodatkowe uderzenie lub chwilowa przerwa na 1-2 sekundy, dłużej mi się nie zdarzyło chyba. Męczyłem się z tym mniej więc 3 lata nikomu o tym nie mówiąc. Wkońcu psychicznie nie wytrzymałem i powiedziałem mamie,babci i poszedłem zrobić sobie holtera ekg. Dodam jeszcze że mam takie *lepsze* i *gorsze* dni, tzn. jednego dnia czuje się dobrze i te uderzenia zdarzają się kilka razy na dzień ale mam taki dzień że się zamyślę o tym i zdarza mi się to co pare minut, kilka razy na minute, i to jest masakra bo tak się nie da normalnie żyć. Tego dnia kiedy mialem założonego holtera miałem właśnie jeden z tych gorszych dni, w sumie się cieszyłem, pomyślałem sobie że dowiem się co mi jest i w ogóle (w końcu), Po odbiór wyników szedłem jak na skazanie, że dowiem się czegoś strasznego, ale z 2 strony się cieszyłem bo wiedziałem że wkońcu dowiem się co mi jest. Jednak to co odczytałem na wynikach wprawiło mnie w osłupienie. *NIE ZAREJESTROWANO ZABURZEŃ RYTMU I PRZEWODZENIA*. Zostawie to bez komentarza bo nie wiem co mam dalej robić, ja fizycznie czuje że coś jest nie tak a wyniki wychodzą dobrze... co mam z tym robić?

[Gość SAKREBLE2]

Hej, jestes wierna kopia mnie i jeszcze wielu innych osob na tym forum tylko my mamy po ok 30 lat i siez tym meczymy od wielu. Jesli chodzi o Twoje zdrowie to nic CI nie jest, jestes zupelnie zdrowy organicznie a objawy ktore masz sa na tle nerwowym. Oczywiscie mozesz sie dziwic dlaczego az tak odczuwasz swoje emocje i trudno jest uwierzyc ze nie ma podloza organicznego. Nerwica moze CI daz jeszcze milion innych objawow o ktorych pewnie nawet nie masz pojecia, bardziej lub mniej upierdliwych. Twoje odcuzcia dotyczace serca (dodatkowe uderzenia , chwilowe bole) to sa klasyczne symptony. Ja np jak mam lepsze dni to ich wogole nie odczuwam, jak sie srednio czuje to jedno lub kilka na dzien a jak jest masakra to co 5 minut. U mnieto jest nawet tak ze mi serce wpada w czestoskurcz i musze jehcac na pogotowie. Najwazniejsze w tym wsyzstkim, i jednoczesnie najtrudniejsze to nie zamartwiacsie tym i probowac zyc normalnie, czerpac radosc, nie myslec o swoim zdrowiu bo wtedy objawy staja sie jeszcze surowsze. Mi sie zaczelo jak mialem 20 lat , potem ustalo na 8 kompletnie wiec da siebez tego zyc tylko trzeba oczyscic umysl. Najgorsze co mozesz zrobic to doszukiwac sie chorob. Jest ich na tyle duzo ze do kazdego z twoich objawow znalazl bys odmiane raka, zawal wylew itp przez co bedziesz uparcie doazyl do znalezienia przyczyny organicznej jeszcze bardziej brnac w oblakanie A na koncu i tak nic nie znajdziesz. Nie mysl o chorobach, jestes zdrowy