Płacz bez powodu a depresja

[Gość MrsGumi]

Witam. Nie wiem co się ze mną dzieje. Często płacze bez powodu, może nie tyle bez powodu co z licznych błachostek. Nawet na lekcji kiedy nauczyciel zada mi pytanie i ja dobrze odpowiem to i tak mam wrazenie ze zrobiłam z siebie głupka i chce mi sie płakac. Nigdy przy nikim nie wybuchnełam płaczem, bo sie tego wstydze, czasami przed siostra mi sie zdarzyło ale nigdy nie mowiłam zbyt duzo dlaczego. Ludzie uwazają, ze jestem strasznie opanowana. A jak ja to słysze to już mi się łzy cisną do oczu tak samo jak wyobraze sobie cos co w sumie nie miało miejsca ale nie jest zbyt miłe ,to jest podobna sytuacja i nie moge powstrzymac łez. Zwykle uciekam od swiata zewnetrznego, chowam sie w moim swiecie, bo wtedy niemusze rozstrzasac wielu sytuacji, ani przypomianc sobie pomyłek. Nawiazywanie kontaktow przychodzi mi trudno, jestem małomowna, chociaz jak byłam mała byłam strasznie gadatliwa. Czasami łapia mnie takie bóle, są one rzadkie ,ale pojawiaja sie jakby bez powodu. Wiem, ze to dosc nienormalne wiec zastanawialamsie czy nie mam przypadkime deprsji, ale w sumie nie jestem jakas smutna ani przymulona, czasami jestem wesoła. Ale wiekszosc co sie dzieje jest jakby na pokaz. Mam 14 lat.

[kardiolog Marek Kośmicki]

Witam, Nie warto przypisywać sobie chorób, których być może nie ma. Nic złego się nie stanie, kiedy kilkunastoletnia dziewczyna od czasu do czasu się rozpłacze. Płacz może rozładować napięcie wewnętrzne. Warto wypróbować słuchanie muzyki klasycznej i uprawianie sportów - bez nadmiernego przeciążania organizmu. Najlepszym rozwiązaniem w sytuacji chandry jest spacer. Niekoniecznie musi on być w samotności. Warto kogoś bliskiego zabrać ze sobą na spacer i warto też dużo z ludźmi rozmawiać.