dorota1002

Kinga, co u Ciebie? Próbowałam porozmawiać z Tobą na gg, ale to był Twój mąż...he he.

Dobrze, że masz to za sobą, coś się dzieje. Magnez ok, polecam Chella -Mag B6 firmy Olimp, mnie polecił go dobry kardiolog i moge potwierdzić, że jest ok. Zażywa sie 1x dziennie, ja na początku przez 2 tyg., brałam po 2 kapsułki. Sprawdź ceny, jest sprzedawany w sklepach firmowych w dużo niższej cenie niż w aptekach. Na nerwice dobre jest jakieś zajęcie, jak masz co robić, a najlepiej cos co lubisz i Cie wciąga, to nie myślisz o chorobie. Ja tak robię i naprawdę pomaga. Trzymam kciuki aby się u Ciebie wszystko wyjaśniło. Pozdrowionka :)

Orlaith, Aneta ma rację. Echo koniecznie i holter. Moje EKG też było zawsze w normie, ale jest to krótki zapis pracy serca, holter to zapis całodobowy, więc powinien wykazać zmiany, jeżeli są (ale z tego co wiem, też nie zawsze wykazuje, przecież serce pracuje różnie a Ty pewnie potwierdzisz, że w jednym dniu jest ok, a nazajutrz fatalnie-przynajmniej ja tak mam, a stwierdzono u mnie arytmię).

Witaj Basiu! Dzięki, za wpis. Pozwoliłam sobie wejść na Twoje odpowiedzi aby zapoznać się z Twoim przypadkiem. Ja zapalenie osierdzia przeszłam prawdopodobnie w przeszłości, na ten moment u mnie powstały zwapniałe zrosty osierdzia. Nie wiadomo jaka była u mnie przyczyna, podejrzewali różne wersje, że poreumatyczne, bakteryjne, nawet gruźlicze. Z tego co piszesz, to w twoim organiźmie nadal ten stan zapalny się toczy i objawia się wysiękami na osierdziu, czy dobrze rozumiem? To faktycznie skomplikowana sprawa, moja też. Troche sie boję operacji, lekarze mówią że występuje 20% ryzyko, natomiast leczenia nie ma. W twoim przypadku antybiotyki nie działają? A robili ci badania na gruźlicę? Podobno rzadko, ale zdarzają się przypadki gruźlicy osierdzia lub innych narządów wewnętrznych. Jak będziesz chciała pogadać daj znać, możemy nawiązać kontakt poza forum. Niekiedy dobrze jest mieć kogoś, kto Cię zrozumie. Mam niekiedy wrażenie, że nie wszyscy są w stanie zrozumieć mojego samopoczucia (wyglądam dobrze - szczupła, wysoka,zadbana, robią głupią minę jak się dowiadują o chorobie, bo nie widać). Są dni kiedy czuje sie fatalnie i są dni kiedy zastanawiam sie czy konieczna jest operacja. Czy Ty też ?

Kilka miesięcy temu zdiagnozowano u mnie zaciskające zapalenie osierdzia -chorobę bardzo rzadką i leczoną tylko operacyjnie. Przypadek mój wreszcie wykryto po kilku latach mojego *kiepskiego* samopoczucia. Choroba rozwijała się latami, trudno określić kiedy się zaczęła, kilka lub nawet kilkanaście lat temu. Objawy też nie od razu były przeze mnie zauważone. Cztery lata temu pojawiły się pierwsze symptomy zlekceważone przez lekarzy, teraz się nasiliły. Objawy to szybkie męczenie się i duszność przy wysiłku – podczas wychodzenia po schodach, schylania się, jedzeniu, ból w okolicy serca, kołatanie serca, rozpierający ból pod żebrami, zwłaszcza po stronie prawej, zawroty głowy. Objawy nasiliły się w ostatnich miesiącach. Są dni gdy budzę się zmęczona, a wyjście na pierwsze piętro jest nie lada wyczynem. Nawet pozycja siedząca mnie męczy. Jestem po konsultacjach kardiochirurgicznych, wiem, że czeka mnie poważna operacja. W przyszłym tygodniu będę mieć konsultację kilku lekarzy, będą się „naradzać, co ze mną zrobić. Mój przypadek to naprawdę rzadko spotykana choroba, nawet na tym forum nikt nie odpowiedział na mój post. W internecie tez niewiele można znaleźć. Mieszkam w Małopolsce, nie wiem kogo mogłabym Ci doradzić z lekarzy. Napisz gdzie mieszkasz, może coś wymyslimy.

Jesteś młodą osobą, posłuchaj Heli 754, poszukaj naprawdę dobrego kardiologa, idź może prywatnie. Jeżeli tak bardzo źle się czujesz, nie czekaj, poproś lekarza o wcześnijszy termin. A co rodzice? Nie mogą Ci jakoś pomóc? A może lekarz rodzinny i skierowanie do szpitala? Ja nie jestem lekarzem i Hela 754 ma rację, na forum nikt ci nie pomoże. Do chorób wymienionych przez Helę dodałabym jeszcze zapalenie osierdzia. Ja chodzę z moimi objawami kilka lat, choroba rozwijała się od kilkunastu a postawioną diagnozę miałam w maju tego roku. Wszystkie badania krwi wychodziły mi super a EKG nie wskazywało na poważne zmiany. A zmiany są i to bardzo poważne.Wyglądam też jak okaz zdrowia. Nie czekaj, myślenie i niepewnośćsą najgorsze. Serce to nie paluszek. Powodzenia i zdaj relację.

Poszukaj bardzo dobrego kardiologa i to najlepiej żeby wykonał dobre echo. Ja tez byłam u kilku zanim dotarłam do takiego, który zobaczył coś więcej. Teraz czekam na operację serca. Też mi wmawiali nerwicę. Kiedy masz duszność, czy podczas wysiłku się męczysz (np.: podczas wychodzenia po schodach, schylania się)?

Też mam niedociśnienie. Najczęściej 90/60, można z tym żyć i przyzwyczaić się. Gdzieś przeczytałam , że po czterdziesce jest mniej dokuczliwe i mogę potwierdzić, że to się zgadza. Ratuję sie magnezem rozpuszczalnym , kawy wypijam dwie w ciągu dnia - ale z ekspresu. Najgorzej jest w godz. 16-17. Od tego się nie umiera (mam taką nadzieję), sa pastylki w formie cukierków-Glikocardiamid, polecam. Napisz co powiedział lekarz. Powodzenia.

Nadal mam nadzieję, że spośród tych wielu forumowiczów odezwie się ktoś, kto spotkał się z tą chorobą. Przedemną trudne decyzje, leczenie jest tylko operacyjne i bardzo ryzykowne.

Choroba rozwijała się latami, trudno określić kiedy się zaczęła, kilka lub nawet kilkanaście lat temu. Objawy też nie od razu były przeze mnie zauważone. Cztery lata temu pojawiły się pierwsze symptomy zlekceważone przez lekarzy, teraz się nasiliły. Objawy to szybkie męczenie się i duszność przy wysiłku – podczas wychodzenia po schodach, schylania się, jedzeniu, ból w okolicy seca, kołatanie serca, rozpierający ból pod żebrami, zwłaszcza po stronie prawej, zawroty głowy, objawy nasiliły się w ostatnich miesiącach, są dni gdy budzę się zmęczona a wyjście na pierwsze piętro jest nielada wyczynem. Nawet pozycja siedząca mnie męczy.

Czy nie ma na forum osoby z takim problemem? Wiem, że choroba jest bardzo rzadka, ale miałam nadzieję, że ktoś się odezwie

Przepraszam, że dopiero teraz odpowiadam, ale miałam słabsze dni. Przepraszam Gajka, jeżeli Cię wystraszyłam, ale ja też się badałam i słyszałam, że mój problem to kręgosłup albo nerwica. Ponieważ kręgosłup mam słaby po wypadku (złamanie kompresyjne dwóch kręgów piersiowych) a nerwica nie wychodzi w badaniach ani ekg, to,po ekg moja lekarka, która widziała nieprawidłowości w zapisie, wysłała mnie na izbę przyjęć do szpitala. Tam oprócz nerwicy wymyślono mi jeszcze przepuklinę przełyku. Na szczęście mam bardzo mądrą lekarkę, która wytłumaczyła mi, co ją niepokoi i poszłam na echo do dobrego kardiologa. I tak się zaczęło. Nie od razu usłyszałam diagnozę, bo mój przypadek jest naprawdę rzadki i nietypowy. Moja choroba to zaciskające zapalenie osierdzia. Pytasz o badania. Wszystkie wyniki z krwi miałam zawsze dobre. W ubiegłym roku robiłam nawet markery nowotworowe, bo nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Zmiany wyszły w EKG (chociaż dwóch kardiologów powiedziało mi, że nic się nie dzieje, wszystko jest ok...), w ekg podobno (nie jestem lekarzem) są zapisy rejestrujące ciśnienie w naczyniach płucnych (u mnie występuje nadciśnienie płucne). Na zdjęciach rtg klatki piersiowej zwłaszcza bocznych widać u mnie duże zrosty na osierdziu, które ograniczaja pracę serca, zwłaszcza rozkurczanie. Moje serce jest uwięzione w wapiennej skorupie, którą można usunąć tylko operacyjnie. Operacja trudna i ryzykowna. Mam także arytmię serca, którą stwierdzono po założeniu holtera (ekg nie wykazywało, bo to jest krótki zapis pracy serca). Jeszcze raz powtarzam, że mój przypadek jest rzadkością, to jest prawdopodobnie kilka w ciągu roku wykrywanych w Polsce takich pacjentów jak wynika z moich rozmów z kardiochirurgami. Pozdrawiam i życzę dużo zdrowia. Jeżeli będę mogła Ci w czymś pomóc, to napisz.

Witam! Kilka miesięcy temu zdiagnozowano u mnie zaciskające zapalenie osierdzia -chorobę rzadką i leczoną tylko operacyjnie. Nie znalazłam wątku poruszającego tego problemu. Chciałabym nawiązać kontakt z chorymi na tę trudną i rzadką chorobę. Być może jest ktoś,kogo problem dotyczy, kto chciałby porozmawiać, wymienić się doświadczeniem i sugestiami. Jestem po konsultacjach kardiochirurgicznych, wiem, że czeka mnie poważna operacja, czekam jeszcze na jedno badanie. Chorobę wreszcie wykryto po kilku latach mojego *kiepskiego* samopoczucia. Mam objawy, z którymi sobie nie radzę, nie ma leczenia farmakologicznego.Czuję się trochę odizolowana i samotna w mojej chorobie. Niewiele znajduję informacji w internecie, lekarze w mojej miejcowości (ponad 120 tys.mieszkańców) nie mają doświadczeń w tej chorobie.