agatka1202

Wiem właśnie że po dziurawcu nie można się opalać ale bardzo dziękuję za kompetentne informacje.

Bardzo Ci dziękuję i czekam na innych znających się na preparatach ziołowych ;)

Witam! Szukam informacji na temat preparatów homeopatycznych pomagających w leczeniu nerwicy głównie skupiającej się na objawach żołądkowo jelitowych.

Pani Jadziu Wierszyk ten bardzo do mnie trafia. Nie tylko pokazuję jak funkcjonuję w życiu(przynajmniej po części) ale również jak wygląda moje prowadzenie auta ;) Chodź zdałam prawo jazdy za pierwszym razem to zawsze panicznie bałam się prowadzić a myśli jakie mnie wtedy prześladowały brzmiały *nie poradzę sobie*,*jak będę miała wypadek* Jednak stopniowo walczyłam z sobą i ze swoim panicznym lękiem i od pół roku regularnie jeżdżę autem(nie powiem że wszędzie się nim wypuszczam) ale z miesiąca na miesiąc poszerzam swoją mapę.I wie pani co to że zaczęłam jeździć i jeżdżę bardzo podbudowało moją wiarę w siebie.

Witam.Ja też brałam Lexpro przez 9 miesięcy-już nie biorę,ale nie to jest sednem tego co chcę napisać.A mianowicie nigdy nie słyszałam terminu terapia CBT.Napiszcie o co w niej chodzi i na czym polega.Mam nerwicę tak jak wy objawiającą się częstym niepokojem i atakami lęku.Jestem też DDA i właśnie zapisałam się na terapię właśnie dla DDA ków .Chodzę też od półtorej miesiąca na indywidualną psychoterapię z której jestem zadowolona( dwa razy w tygodniu).

Witam pani Jadziu.Chcę się pochwalić że od półtora miesiąca chodzę na psychoterapię.Muszę powiedzieć że bardzo mi pomaga a tak bardzo się przed nią broniłam.Wiele spraw zrozumiałam i nad wieloma uczę się pracować.Ataki lęku i uczucie niepokoju i tak są obecne w moim życiu ale częściej czuję się silna,stabilna.Zapisałam się też na terapię dla DDA ków bo w końcu chcę wziąć się za siebie a raczej za nerwicę.Pragnę być szczęśliwa a przynajmniej czuć harmonię wewnętrzną.Dziękuje pani za te wszystkie tak ważne rzeczy które pani tu opisuję.A jeszcze jedno przeczytałam książkę *Sekret* fajnie,pozytywnie ją się czyta i trochę wniosła pozytywnych myśli w moje życie.

Hej Jak znacie jakieś ciekawe i pomocne książki na temat nerwicy lękowej to napiszcie.

Pani Jadziu-dziękuję:)

Zgadzam się z tym pani Jadziu.Ja np.mam dość tego skupiania się na sobie,na swoich uczuciach,odczuciach,potrzebach-zresztą uważam że jestem egoistka i ten egoizm przysparza mi wiele problemów w sferze w związku z mężem jak i ze swoim dzieckiem.Bardzo chciałabym *wyjść poza siebie* a nie żyć tylko w swoim egoistycznym świecie pełnym myśli o przeszłości,przyszłości,sensie mojego życia.Tak bardzo bym chciała cieszyć się z tego co mam,tego gdzie jestem,,jaka jestem.Pani pisała że jest bezwarunkowo szczęśliwa-jak to zrobić by chociaż zacząć akceptować swoje życie i zacząć po prostu żyć świadomie?

Dziękuję pani Jadziu,to miłe z pani strony że próbuje pani pomagać innym Powiem pani że rzeczywiście ja mam nerwicę natręctw którą chyba mam już od bardzo dawna-ten artykuł mi to właśnie uświadomił:) Od zawszę byłam osobą wszystko analizującą.Gdy coś poszło nie po mojej myśli to analizowałam wszystkie możliwe tego przyczyny i wymyślałam alternatywne rozwiązania,co często spędzało mi sen z powiek.Od zawsze miałam problemy ze snem przez to że myśli *mi nie pozwalały* Każdy mój dzień dostarczał mi tyle wrażeń-które musiałam później analizować i do tego dochodziła obawa przed dniem następnym i by czuć się bezpieczniej też go sobie skrupulatnie planowałam.Teraz lepiej śpię chyba dzięki córeczce,jestem po prostu mocno zmęczona;) .Do tej pory jeśli budzę się bez planu na dzień to czuję niepokój nie lubię tego,tak samo jak niespodzianek.Gdy mam gdzieś jechać muszę przemyśleć wszystkie problemy,co wziąć a co się stanie gdy,z tyłu na siedzeniu nie może nic leżeć bo w razie wypadku to może kogoś uderzyć itp.,a jak będę miała atak leku i tu możliwe rozwiązania. . . Już kiedyś ktoś mi powiedział że ja chyba lubię się zamartwiać bo w mojej głowie jest wiele problemów które mogą ale nie muszą się pojawić i już ich rozwiązania.Na wet na ślubnym kobiercu miałam myśl że jeśli nam się nie powiedzie to się rozwiodę.Uważam również że częściej żyję w świecie moich myśli na temat przeszłości i przyszłości niż chwilą obecną.JESTEM NIEWOLNIKIEM SWOICH MYŚLI .Dziękuję pomogło mi to co teraz sobie uświadomiłam :)

Pani Jadwigo Owszem miałam depresję poporodową ale od kilku miesięcy jej nie mam-wiem o tym bo widzę zasadniczą różnicę,zresztą biorę lek przeciwdepresyjny.Do tego chodziłam na terapię ale nie tego po niej oczekiwałam więc zrezygnowałam.Chodź myślę że może poszukam innego terapeuty by zobaczyć czy jest jakaś różnica *w przeprowadzaniu* mnie przez tą chorobę-może inne prowadzenie terapii przyniesie szybsze rezultaty,kto wie

Dziś w nocy umierałam-bo nie da się tego inaczej powiedzieć.Byłam sama w domu bo mąż wziął córeczkę do teściów i tam spali.Obawiałam się zostania sama ale stwierdziłam że *się sprawdzę*że będę walczyć o to by nie dawać się tej chorobie .jednak nie udało się zaczęłam się nakręcać i mieć natrętne myśli odnośnie córeczki-nie myślałam o tym że jej się coś stanie u babci,ale o tym że jestem złą matką że co by było gdyby była teraz w domu a ja zrobiłabym jej krzywdę podczas napadu lęku.Zresztą trochę myślę o tej mojej chorobie i zauważyłam że leki pojawiły mi się kilka miesięcy po urodzeniu dziecka i za każdym razem mam atak nerwicy związany właśnie z myślami o dziecku. Myślę że te lęki mogą być związane z moim dzieciństwem i z moimi problemami w relacji matka-córka.Moja mama była bardzo chłodna,nie okazywała pozytywnych uczuć tylko te złe.Nie przytulała,nie mówiła po imieniu i pamiętam że mówiłam jej że nie będę taką matką jak ona,czułam się przez nią skrzywdzona.Dopiero niedawno uczucie żalu mi przeszło-tłumaczę sobie że gdybym ja miała takiego męża(alkoholika)znęcającego się psychicznie i fizycznie to też bym nie umiała być czułą mamusią. Powiedzcie mi jeśli relacje z moją matką budzą moje lęki w relacji z moją córeczką i ja jestem tego świadoma i przebaczyłam matce co mam jeszcze robić by moje lęki zniknęły-jak mam to przepracować? Nie raz nawet sama myśl *mam dziecko* wywołuję u mnie atak niepokoju-jest mi z tym bardzo ciężko i mam poczucie winy.Czasami myślę co ja powiem córce za kilkanaście lat-że miała napady nerwicy przez nią,że nie byłam dojrzała do macierzyństwa,że czasem myślałam że nie powinnam jej mieć że nie akceptowałam siebie jako matki,że nie czułam się w roli matki?? To jest straszne! Przecież moja córeczka mnie tak kocha. . .

Ja przyznaje że nie miałam takich odczuć jak Ty,normalnie funkcjonuje,nie jestem otępiała-ale ja biorę tylko 10 rano więc może to dlatego że mniejszą mam dawkę.Pozdrawiam!

Dzięki!

Podajcie linka do tego filmu z polskimi napisami.Wiem że tu ktoś podawał ale nie mogę znaleźć.Z góry dziękuję!