yogi

witaj Ines, tak moze być .Ludzi opisują takie objawy uboczne. Mnie akurat to ominęo bo mój lekarz batdzo powoli wprowadzał lek, njapierw kilka dni 0,25, potem tydzien 5 potem prawie dwa tygodnie 0,75, a potem 10. Jestem na leku 7 tyg. i jest napawdę ok. Zdarzaja mi się stnay lękowe ale sa krótkir i radzę sobie z nimi, myslę, też , że to dobrze , z etak jest bo to pozwala nam pamiętać o naszej chorobie i o pracy z nią. Leki to jedno, a nasza aktywnosc to drugie. Ja chodzę na psychoterapię, robię relaksację, chodze też na masaże. No i ruch- bieg alebo intensywny spacer.Zmęczenie bardzo poamaga radzić sobie z nerwicą. Ale to moz e być bardzo trudne gdy jest się w złym stanie, lek pomaga to zdrożyć. Proszę nie poddawaj się na peno zadziała.Mój lekarz, a uwazam, z ejest znakomity, mówi, że pierwsza ulga pojawia się po ok 3 tygodniach. A z czaem jest jeszcze lepiej, staraj się przetrwać ten cięzki czas. Trzymam kciuki.i WAŻN NIE BĄDŻ W KONTAKCIE Z LEKARZEM ZAWSZE GDY MASZ KRYZYS.

Sara, Jaguś, bardzo się cieszę, ze jesteście w lepszej formie i macie ulgę.Ja od miesiąca na lexapro i jest dobrze, czasmi pojawiają sie lęki ale są krótkie i mam wrazenie, że świadomiej na nie reaguję. Tak jak zachęcałam Sarę do leku zachęcam Was też do aktywności fizycznej, bieg, intensywny spacer- cokolwiek ale wiem, ze ruch jest ważny. JA chodze także na psychoterapię indywidualną 2 razy w tgodniu- to bardzo pomaga . Wieczorem relaksacja. Słowem nie ograniczajmy sie do leków, one mogą nam ulżyć ale reszta to już nasza działka. Pozdrawiam serdecznie

Sara, najwazneijsze jest nastawienie:), jak zwiększysz dawkę tez będzie ok. I nie bój się jesli czasem lęk wróci.U mnie jest ok, teraz jestem na7,5, i chyba na tym skończymy - tak powiedział lekarz. Uważa, że 10 to dla mnie za dużo- jestem dość drobna.Sara i bądź w kontakcie z lekarzem - to ważne,

Sara, trzymam kciuki. Nie denerwuj sie jeśli lęki sie pojawią to sie zdarza i nawet jest normalne, na początkui. Też miałam to kilka razy ale jest lepiej i warto czekać. Nie poddawaj się i bądź w kontakcie z lekarzem.Będzie na pewno lepiej. Pytanie do Ani 40- Aniu czy mozesz napisać na czym polegał problem z odstawieniem, pyatm bo nigdzie nie znalazłam podobnej opini i chciałabym wiedziec coś wiecej. A nawet przeciwnie ludzie pisali o łatwym , choć stopniowym odstawianiu. Czy robiłaś to pod kontrolą lekarza. Proszę daj znać.Yogi

Sara, uwazam, że warto brać ten lek.jA PRAWIE 3 MIESIACE MIAŁAM go w szufladzie, chodziłam regularnie do lekarza i mówiłam, ze jeszcze nie jestem gotowa. Aż dojrzałam do teo, byłam tak umęczona. Dziś wiem, że powinnam zrobic to wcześneij przynajmniej o 2 miesiace:) Bo ten miesiąc na pewno jest potrezbny na zastanowienie. pozdrawiam Cię i życzę zdrowia

Witaj Sara, u mnie mija właśnie 2tyg od brania lexapro, pierwsze pięć dni brałam bardzo małą dawkę, lekarz chciał mnie przyzwyczaic- było to0,25, potem do dziś brałam 5. Zupełnie nie miałam skutków ubocznych, kompletnie nic a nic. Od poniedziłaku mam zacząć brac 10, i na tym lekarz uwaza, że zakończymy. Nie wiem czy tutaj nic się nie pojawi złego, bo w postach niektórzy pisali, ze nasilily się lęki przy zmianie dawki. Ale neichcę na razie kręcić czarnego scenariusza. Mam jednak pytanie do kogoś kto brał lexapro, kiedy zauważyiiście, że działa?Ja w zasadzie nie zauważam zmiany- być moze, że lek zaczęłąm brać w lepszym dla mnie czasie, kiedy już trochę sobie ze sobą zaczęłam radzić. Właściwie teraz jest tak, że czuję się nieźle, nie mam stałego lęku ale zdarzają mi sie napdy strachu, wraca stare- czyli, że zdaje mi sie, że zaraz zemdleje i wteDy jestem przestraszona. Czy to minie po jakimś czsei brania leku, prsozę niech napisz ktoś kto bierze juz jakiś czas jak to jest:). Chodzę na psychoterapię indywidualną, w domu robię relaksację teraz dołączyłam leki, ale moz ejest coś jeszcze co Wam pomogło? Czy udało sie komuś wyjść z nerwicy?

Ewcia, ja takze od kilku miesiecy miałam wykupiony lek i bałam się zacząć. Dodam, ze nerwicę mam stwierdzoną od lutego, od tego czasu chodzę na psychoterapię, zaczęłam się dużo ruszac, biegam. Czułam , ze powoli sobie radzę i za wszelką cenę nie chciałm zacząć brać leków.Do psychiatry chodziłam co miesiąc i za każdym razem mówiam mu , jeszcze nie jestem gotowa. Aż przyszla taka chwila, ze dojrzałam do decyzji. Uznałam, że jesli mogę sobie pomóc , jedank nadal nie przerywając tego co robię dla wyjścia z neriwicy to zrobe to. Zachęciłą mnie też moja internistka, osoba rozsądna i odpowiedzialna. Opowiedziałm jaki dostałam lek od psychiatry, powiedizłą, ze to dobry lek, opowiedział też o działaniu i o tym, że nie ejst na całe życie. Powiedziała, że nalezy sobie pomóc.Dziś jestem trzeci dzień na leku, co prawda na *śmiesznej *dawce, bo mój psychiatra znając moje opory zdecydował sie na dawkę0 25- czyli dzileę sama tabletkę. Mam tak brać cztery dni czyli do jutra, jutro jesteśmy umówieni na telefon i jeśli będzie ze mna ok to wprowadzimy 0,5. Dodam, ze po 3 dniach kompletnie nie mam skutków ubocznych- może ze względu na małą dawkę. Uważam, że decyzja o wzieciu leków jest bardzo indywidualna i kazdy musi podjać ją sam. Ja zdecydowłam sie także dlatego aby mieć większy spokój i móc normalnie funkcjownowac w pracy i w domu-. No i uważam, że bardzo ważny jest dobry psychiatra, taki do którego w każdej chwili można sie zwrócić. Mój nie naciskał na rozpoczęcie leku ale jasno tłumaczył co on daje. pozdrawiam i życzę spokojnego podjęcia decyzji