Julitka

Od zawsze cierpię z powodu nieuzasadnionych lęków,to sprawia, że nie mogę normalnie funkcjonować.Staram się jak mogę nie poddawać się, ale to jest silniejsze ode mnie niestety.Od czasu do czasu aplikuję sobie leki przeciwlękowe, ale skutek jest taki, że parę tygodni po przyjmowaniu 1 opakowania jestem bardziej pewna siebie i normalnie żyje.W momencie, gdy nazbiera mi się kłopotów, wszystko wraca.Lęk, lęk jeszcze raz lęk.Jestem i słaba i silna psychicznie jednocześnie, mówię silna , ponieważ mimo to, że mam niską samoocenę to walczę o pracę, o którą coraz trudniej, o moje córki,które muszę wychować na porządnych ludzi, o męża który jest w tej chwili bez pracy itd....Muszę przygotowywać obiady, śniadania,kolację,zmywać naczynia, sprzątać po prostu żyć.Chcę mi się żyć, ale jest mi tak ciężko niesamowicie.Serce,żołądek,zawroty ostatnio nawet,straszne to wszystko,a najdziwniejsze jest to ,że ja potrafię to ukryć no bo muszę.Postrzegana jestem jako śmiała i silna osoba.Młodo wyglądam a mam 47 lat.Dają mi najczęściej 35 lat.Wszystko co zewnętrzne nijak nie pokrywa się z moim wnętrzem zagmatwanym,delikatnym,wrażliwym.Nie sadzę żeby cokolwiek zmieniło mój sposób widzenia świata, ale wierzcie mi skrzętnie to ukrywam.