kajkens_781

Witam!Często tu zaglądałam i postanowiłam się w końcu zalogować. Mam na imię Kasia i tak jak wy kobietki cierpię na nerwicę. Jestem mamą 2,5 rocznej Księżniczki i oczekuję na Księcia. Jestem w 28 tyg. ciąży i mam napady lęków. Dodam, że wcześniej miałam je sporadycznie raz na kilka miesięcy, nie były uciążliwe i trwały około godziny. Teraz im bliżej do porodu, tym gorzej. Mam je częściej, w ogóle przestałam się cieszyć życiem. Dodam, że mieszkam za granicą i to mnie pogłębia. Niedawno wróciłam z Polski, gdzie byłam prze tydzień, który był wspaniały. Bez lęków, bez kołatania serca i spoconych dłoni. Przypuszczam, że w moim przypadku chodzi o to, że jestem tutaj bez Rodziny, tęsknie za nimi. Całymi dniami siedzę w domu z dzieckiem, strasznie się nudzę. Pracuje tylko wieczorami i w weekendy. Dlatego doszło już nawet do tego, że okłamuje mojego męża, że zemdlałam, albo jakieś inne bzdury, tylko po to, żeby zwolnił się z pracy i przyjechał do mnie, bo sama w domu się wykańczam.Myślę, że umrę (wiem, że to głupie), że zostawie moją córeczkę samą i inne paranoje tego typu. Dodam, że pojawiła się u mnie teraz bezsenność i mam w nocy tyle czasu, że myślę o głupotach. Jestem wiecznie niezadowolona z życia, wyżywam się na mężu chociaż On mi bardzo pomaga. Wie, o co chodzi z moją chorobą i jest najlepszym psychoterapeutą, ale to już mi nawet przestało wystarczać. Widzę, że On sam się powoli wykańcza. Jak myślicie, Dziewczyny, wszystko będzie ok? Dam radę? Nic złego się nie stanie? Proszę o odpowiedzi, potrzbuję Waszego wsparcia, bo Wy najlepiej wiecie o co mi chodzi. Pozdrowienia, Kasia