pokahontas_on

XY dzięki za dobrą radę! Postaram się iść do psychiatry;) Jednak nie chce, żeby moi rodzice wiedzieli coś o tej chorobie. Nawet powiedziałem kiedyś dla matki, że chyba mam depresję, bo ciągle mi sie chce spać, a ona na to: ty chyba sobie żartujesz:(. Muszę sobie radzić jakoś sam, ale wierzę, że dam radę. Bo szczerze mam dosyć usypiania oraz napadów lęku na lekcjach, w autobusie, w samochodzie i przy każdym spotkaniu ze znajomymi. Tzn tego nie da sie nazwać spotkaniami, bo ludzie rozmawiający na spotkaniach wiedzą co mówią i myślą logicznie...ja nie za bardzo:) pozdro;)

Hej wszystkim. Mam dopiero 17 lat, ale pomyślałem, że wypowiem sie na tym forum. Otóż mój problem jest trochę złożony. Wszystko zaczęło się w podstawówce. Od może 2 albo 3 klasy czułem straszne zmęczenie, strach przed ludźmi itd. Było to dla mnie normalne. Jednak dopiero w gimnazjum zauważyłem, że większość moich kumpli i koleżanek zachowuje się inaczej niż ja. I wtedy dopiero wgłębiłem się bardziej w tematy depresji, nerwicy, schizofremii, fobii itd. Z własnych domysłów doszedłem do tego, iż mam fobię. Potem myślałem że mam depresję. Teraz jednak myślę, że moje objawy są podobne bardzo do nerwicy. Mam dość życia, chociaż w tym wieku powinienem się nim cieszyć...no ale cóż nie każdy może mieć dobrze. Nie myślę jednak o samobójstwie, bo to jest największy grzech. Może dla niektórych to brednie, ale dla mnie to prawda. W przyszłości chcę ukończyć studia, o ile zdrowie dopisze, jednak nie chcę mieć żony, bo bym ją tylko męczył;) . Pozdrawiam wszystkich forumowiczów;)