Cześć Wszystkim, mam 29 lat.
przez ostatni rok dużo stresów, dużo papierosów, dużo kawy. Pojawiły się skurcze dodatkowe, nie zwracałem na to uwagi. Potrwało jeden dzień, przestało, zapomniałem. Za jakiś czas znowu się pojawiło, nie zapomnę jak wracałem autobusem i śmiałem się, że znowu miałem to śmieszne puknięcie. Znowu przeszło, potem się pojawiło po raz kolejny, nie myślałem o tym, do czasu aż nie dostałem częstoskurczu po takim puknięciu. Częstoskurcze miewałem od dziecka, ale bardzo rzadko. Ten trwał bardzo krótko, po powrocie do domu, znowu przyszedł częstoskurcz zapoczątkowany przez skurcz dodatkowy. Trwał znowu może z pół minuty. Potem nic, wyjechałem na parę dni, wypiłem piwko z kolegami, pośmialiśmy się i.... skurcze przeszły. Byłem szczęśliwy. Jednak pewnego dnia... guess who`s back?! mr. skurcz dodatkowy!. Dzisiaj minęły dwa miesiące i mam je non stop. Echo serca ok. Holter- 620 skurczy dodatkowych nadkomorowych. To było trzy tyg. temu. Dzisiaj myślę, że mam ich parę tysięcy na dobę. Już nie wierzę lekarzom, którzy nie specjalizują się w arytmiach, bo oni to zwalą na nerwicę ( akurat w moim przypadku jest to możliwe, bo, żem impulsywny to mało powiedziane.), każą jeść banany i czekoladę, jeść 5 razy dziennie i się wysypiać. Nic to nie daje w moim przypadku. Żyję w obłędzie, naszczęście mam kogoś, kto jest ze mną, chociaż na to chyba nie zasługuję, bo zachowuję się przez te skurcze koszmarnie (dziękuję Ci Basiu). Wiem, że grzeszę, bo są ludzie, którzy oddaliby wszystko, żeby czuć się tak jak ja, ale łatwo powiedzieć. We środę idę do elektrofizjologów i kiedy mnie skierują na ablację, podpiszę wszystko i odrazu się zgodzę, bo jestem na skraju wytrzymałośći. Dalej palę fajki, bo mnie to uspokaja. Życzę wszystkim wytrwałości i siły, no i wiary w lepsze życie. Nie słuchajcie lekarzy konowałów, bo oni wiedzą mniej niż my. Słuchajcie tylko specjalistów. Kiedy to pisałem przez jakieś 5 minut miałem może 30 skurczów. To tak w ramach statystyk. Pozdrawiam ALL!
