Ola23

Witaj LADYBLACK. ola666mil@wp.pl. Zapraszam :-)

Gdy przez dłuższy czas będę je brała.

Witajcie. Opowiedzcie mi jak działają na Was leki które macie od psychiatry na depresję lęki i nerwice. Muszę wiedzieć czego mam sie spodziewać gdy przez dłuższy czas. Pozdrawiam i czekam na odpowiedzi.

Hej. Bez wątpienia przeprowadzka do innego domu pomogła by Ci. Spotkało cię tam coś złego że jesteś w nim niespokojna?

Witam. Od 5 dni biorę Fevarin i Cloranxen. Przepisał mi go psychiatra na stany lekowe. Problem tym że nie czuje sie najlepiej po tych lekach. Zastanawiam sie czy lepiej może jak bym tych leków nie brała. Czy ktoś miał styczność z tymi lekami? Jakie było Wasze samopoczucie Jestem dziś już w takim stanie że zastanawiam sie czy nie zadzwonić do lekarza. Proszę o odpowiedzi.

Witam. Od 5 dni biorę Fevarin i Cloranxen. Przepisał mi go psychiatra na stany lekowe. Problem tym że nie czuje sie najlepiej po tych lekach. Zastanawiam sie czy lepiej może jak bym tych leków nie brała. Czy ktoś miał styczność z tymi lekami? Jakie było Wasze samopoczucie?

Myślałam nad tym aby zrobić tę kolonoskopię prywatnie gdyż nie kosztuje to miliony:-) Jeśli chodzi o gastrologa to czy też muszę mieć skierowanie od lekarza ogólnego?

Witam. Od roku mam problemy z układem pokarmowym. Ciągle dokuczały mi wzdęcia, zaparcia i ból brzucha nasilający się po jedzeniu. Poszłam do lekarza rodzinnego a on stwierdził zespół jelita drażliwego i zalecił dietę lekkostrawną ( nie przepisał mi żadnych leków) Po jakimś czasie mim,o stosowania diety wzdęcia i zaparcia nie ustały ale za to pojawiła się krew w kale. Po raz kolejny poszłam do lekarza który zlecił badania krwi i dał skierowanie na kolonoskopię. Krew wyszła super, lekarz stwierdziła, iż jestem zdrowa jak koń :-) Gdy poszłam zapisać się na kolonoskopie, ogarnął mnie śmiech gdy usłyszałam termin badania..... maj 2015. Zaczęłam prowadzić jeszcze zdrowszy tryb życia, nie palę, nie piję, dużo ćwiczę, zdrowo jem, a nawet bardzo zdrowo: unikam soli, piję dużo wody, jem błonnik, nie jem smażonego, unikam słodkiego, jem dużo owoców i warzyw, starannie przygotowuję posiłki, nie jadam nic gotowego, żadnych fast foodów, konserw czy innego świństwa..... Hm... i jest lepiej :-) Nie mam wzdęć a zaparcia rzadko. Jednak od kilku dni dokucza mi klujący ból po lewej stronie podbrzusza. Nasilający się przy ucisku i poruszaniu się, nie boli cały czas tylko momentami. Wczesnej też miewałam takie bóle ale myślałam, że to przeziębione jajniki albo coś. A teraz nasila sie po jedzeniu, boli też tak jak by pod mostkiem i promieniuje do kręgosłupa. Już nie wiem co mam robić... czy mam wrócić do lekarza czy po prostu iść do innego... jakie badania jeszcze prócz kolonoskopii powinnam wykonać?Będę wdzięczna za wskazówki. Pozdrawiam:-)

Witaj Nerwicowa :-) U mnie póki co jest cisza :-) Z powodzeniem przeżyłam lato :-) Nic takiego się nie działo. Z tej mojej choroby pozostał mi jedynie nawyk żucia gumy do żucia jak gdzieś idę ( aby zabić uczucie suchości w gardle) Wiem jednak, że gdy pojawia sie sytuacja stresowa typu nowa praca, kłótnia z partnerem to mam wrażenie, że ta potworna deprecha chce powrócić. Staram się luźniej żyć.Autobusem nie lubię jeździć nadal :-) Wspominałaś, że chodzić do terapeuty. Widzisz postępy?

Tak, zarejestrowałam się dziś, aczkolwiek od bardzo dawna je czytam. Nie chciałam nikogo urazić ale uważam, że jeśli młoda dziewczyna pyta o radę, to nie należy jej pouczać o piciu alkoholu bo o tym ma w szkole lecz trzeba jej pomoc bo ma problem. Taki jest zamysł tego miejsca, pomagać, dzielić się. Później dziwota, że młodzi ludzie nie pytają o radę i nie szukają pomocy... Jak nawet w internecie zostaną zdeptani, Nikogo nie pouczam tym bardziej, że sama wiele razy szukałam pomocy na tym forum.

Witam, przez 2 lata męczyłam się z takim objawami jak mówicie, nie nazywam tego chorobą bo nie byłam z tym u lekarza i nie zdiagnozowano tego u mnie. Ale wiem, że moje życie było wówczas piekłem, bałam się wychodzić z domu, jak byłam na dworze to nagle bóle głowy, zawroty, ból kręgosłupa, suchość w buzi, kołatanie serca i świadomość że zaraz zemdleje albo umrę, też wymyślałam sobie choroby, ze głowa mnie boli to na pewno mam guza mózgu, że kołacze serce to pewnie chore. Ciągle byłam zmęczona i chudłam, nigdzie nie chciałam chodzić sama, budziłam się z lękiem i z nim zasypiałam , Codziennie dosłownie zmuszałam się żeby wyjść z domu, iść do pracy, zakupy odpadały, bałam się zatłoczonych miejsc, supermarket albo autobus były katorgą..Miałam czas, że myślałam, że po prostu się zabije bo nie dam rady tak żyć. Moje objawy dokuczały mi gdy było ciepło czyli marzec aż do września. W zimę wszystko było ok. Mamy kwiecień a objawy jeszcze się nie pojawiły (w tym roku). Wiem, że nerwica tego typu nie pojawia się bez powodu, jest ona następstwem jakiegoś ciężkiego wydarzenia lub długotrwałego bycia pod presją ( tak było w moim przypadku) Nie wiem czy to po prostu mi przeszło, czy ucichło. Pracowałam nad sobą, zaczęłam o siebie dbać : rzuciłam papierosy, zaczęłam bardzo dużo ćwiczyć, zmieniłam swoje życie, zaczęłam szukać pozytywów a gdy je znalazłam... jest lepiej. Zanim sama to przeszłam nie rozumiałam czym jest nerwica, że to takie poważne, że pcha w stronę depresji. Naprawdę współczuje Tym osobą które to przechodzą i życzę aby znalazły w sobie silę do walki z tym irracjonalnym strachem. Pozdrawiam.

Witam... 444 to jest forum a nie ambona, nie oceniaj. Paulinko, ja mam 23 lata i miałam podobnie, ale nie od alkoholu, tylko tak po prostu bez sensu :-) objawy nasilały się gdy na dworze robiło się ciepło znaczy powyżej 20 stopni czyli od czerwca średnio do września na zimę ustępowały. Przez te 3-4 miesiące moje życie było piekłem, gdy byłam w domu było ok ale jak szłam na dwór to miałam właśnie takie ataki paniki zawroty głowy, suchość w buzi, robiło mi się strasznie gorąco, serce biło tak szybko jakbym biegła, czułam taki lęk, że myślałam że za chwilę umrę, zemdleje i nie wiem co jeszcze :-) i po chwili ustępowało. Nie mogłam sama poruszać się po mieście, iść do supermarketu, jechać autobusem, bałam się wszystkiego, ale to był irracjonalny strach. Dwa sezony się z tym męczyłam, bałam się wychodzić z domu, schudłam 5 kg, byłam ciągle zmęczona. Myślę, że to co Ty masz teraz jest spowodowane problemami emocjonalnymi które może przechodzisz. Myślę, że to wysokie tętno ma związek z Twoimi napadami paniki. Proponuje kupić Aspargin bo zwalnia serce ale z psychiką musisz poradzić sobie sama. Pozdrawiam.

Witam. Mam 23 lata, paliłam 5 lat... od 2,5 tygodnia nie palę. :-)Postanowiłam rzucić z dnia na dzień. Była niedziela, siedziałam i czytałam to samo forum żeby dodać sobie otuchy i zrozumieć, że nie tylko ja mam taki problem i takie objawy :-) Pierwszy dzień był straszny... ssanie, ból głowy, nadmiar śliny w buzi, chrypa, brak apetytu na kawę i na jedzenie ( uwielbiałam kawę i papierosa, nie było dla mnie nic lepszego), jeść też mi się nie chciało, byłam smutna ( teraz to wydaje mi się śmieszne), ciągle myślałam o papierosie, nie mogłam się na niczym skoncentrować :-) Drugi dzień... masakra, ból pleców jak by mnie ktoś stłukł, kaszel, rozdrażnienie, uczucie jakby *czegoś*brakowało, mrówki w całym ciele i nadal ciągła myśl o papierosie. Ale kolejne dni były coraz łatwiejsze, zaczynałam dostrzegać plusy. Już 3 dnia cera mega lepsza, całkiem inny sen, brak zapachu papierosowego. Gdy teraz o tym myślę to wiem, że już nie bd palić. W tak krótkim czasie wszystko mi sie poprawiło, serce nie kołacze z rana, tętno spadło z 105 na 70. Samopoczucie lepsze, więcej kasy i duma :-) Tak , jestem z siebie dumna bo tak naprawdę nigdy wcześniej nie myślałam o tym żeby przestać palić, lubiłam to. Dla wszystkich którzy rzucają : Pijcie dużo wody, jak miałam kryzys wiary :-) To zawsze mi to pomagało :-) Trzymam za Was kciuki i pozdrawiam