Daga123

Aniu, to typowa depresja. Ja tez najgorzej czuje sie do poludnia z tym ze mam takie dni w tygodniu ze czuje sie normalnie, a potem znowu takie kiedy glowa od rana ciezka i uszy zatkane do tego okropnie wychodza mi wlosy wiec moze to hormony musze z tym pojsc do lekarza. Mysle ze nie powinnas zakladac ze wyjdziesz z depresji bez lekow, jesli badania wyjda ci dobrze to nie wahaj sie pojsc do psychologa i nie odmawiaj lekow, moga ci pomoc zwlaszcza na poczatku depresji. Ja kiedys mialam depresje poporodowa i dostalam Asentre, ten lek ani nie uzaleznia ani nie ma skutkow ubocznych, po 3 miesiacach bylo juz dobrze. Z tym ze taka normalna depresja jest gorsza bo twoj nastroj powoduje objawy somatyczne i bole niewidomego pochodzenia a do tego dochodza leki. Daj znac jak wyniki badan. Trzymam kciuki.

Aniu, musisz się trzymać musisz dla siebie i mamy. Jeśli ma radioterapie to lepiej jest mniej inwazja i trafia tylko miejscowość. Nie martw się z twoimi piersiach na pewno wszystko w porządku. To ze mama miała guza nie oznacza ze ty masz, może oznaczać ze możesz mieć predyspozycje do tego więc masz się sama kontrolować. Moim zdaniem badania na pasożyty nic nie wykaza, to objawy nerwicowe i do tego ataki paniki. Spróbuj pójść do neurologa lub psychologa to może skrócić czas oczekiwania na wyniki badań i kolejne nerwy. Wiem jestem mądra ale dlatego ze to zaliczałem i niepotrzebnie trafiłam czas i nakrecalam się bardziej. Jest pełno książek na te tematy, poczytaj będzie łatwiej stawić czoło wrogowi. Pozdrawiam

Aniu, ty pokaz mamie ze jestes silna to i jej bedzie latwiej bo bedzie miala oparcie. Dacie rade na pewno. Chemia jest ciezka i pewnie wyjda jej wlosy ale moze dadza jej na recepte peruke na ten czas zanim nowe wlosy nie odrosna. To lekarze powinni was uprzedzic jak wyglada kazdy etap takiego leczenia. Dokladnie taki sam miala mama mojej kolezanki, wiec chemia moze byc dla niej gorsza niz sama operacja. Wiem ze ci zle ale musisz dac dla mamy rade i wziac sie w garsc. A bylas u neurologa lub psychologa? Ja bylam u psychologa i ona stwierdzila u mnie nerwice i hipohondrie oraz ataki paniki. Mialam tez rrezonans glowy ale caly czas czekam na wyniki.

Aniu, mowisz i masz. Ja jestem na stale na drugim watku - *z nerwicy sie wychodzi * wiec jak chcesz mozesz mnie zawsze tam zlapac. U mnie lepiej ale zdecydowalam sie na leki, biore citalopram 10 mg do tego slucham Szultza i robie EFT. Bede tez miala terapie indywidualna tu w UK, chociaz moze pojde pare razy zanim wroce do Polski. Powiedz mi Aniu, jak u Ciebie jak mama? Pozdrawiam

Nie sadze by Muabma byl przetrenowany bo wydarzenie mialo miejsce w 41 minucie meczu a codzienne treningi to min 4 godzinki zarowno sparingu jak i silowni. Mysle ze okaze sie ze chlopak ma jakas wade serca lub od urodzenia cierpi na arytmie. Mam nadzieje ze z tego wyjdzie i szczerze mu tego zycze bo widac bylo jak wspanialym kumplem byl gdyz wielu jego kolegow plakalo przy wydarzeniu i po.

Zuziu, podziel sie z nami swoja droga jaka przeszlas aby wygrac z nerwica? Jestes taka radosna i tak cieplo piszesz... Jesli gdzies sa twoje watki o walce z choroba chetnie przesledze bo mam juz dosc tego paskudztwa i tego co z nami robi. Pozdrawiam

Problem w tym ze u mnie w uk lekarze sa do bani i lepiej im samemu zaproponowac co chce sie brac bo inaczej dostanie sie cos sprzed 30 lat z szerokim spektrum efektow ubocznych... Ja bylam u neurologa i psychologa zaden nie stwierdzil nic konkretnego ale terapie bede miala w polowie kwietnia i czekam na rezonans szyji i glowy. Ja z tym karkiem czuje sie jak w kolnierzu ortopedycznym i tez staram sie odciazac glowe... Ale mialam rtg szyi i niby nic takiego tam nie ma sa jakies zwyrodnienia ale polski lekarz powiedzial ze takie zwyrodnienia to teraz kazdy ma...

Ale jak pokonac sztywnosc karku, bol szyji, ktore w ciagu dnia prowadza do bolu glowy i zatkanych uszu? Ja dzis po masazu dostalam takiej sztywnosci karku ze bol glowy niestety wygral. Jak tolerowac spokojnie cierpienie i chowanie sie po katach bo humor jest wtedy taki ze lepiej nie podchodz. Czy sa jakies leki delikatne, nieuzalezniajace, ktore moga w poczatkowym etapie wspomoc w walce. Ilez mozna faszerowac sie kalmasami, magnezem, potasem, komplexem b i innymi witaminami? Pomozcie, ja juz nie mam sily...

Ula nie martw sie ze nie wiesz kim chcesz byc, bo niektorzy wiedza a i tak nie daza do tego za wszelka cene. Ja zawsze wiedzialam ze chce byc weterynarzem ale poniewaz jestem jedynaczka i w moim miescie nie bylo weterynarii moi rodzice bali sie poscic mnie do akademika skonczylam najpierw marketing a pozniej podyplomowo zarzadzanie zasobami ludzkimi. I co z tego? Wiem dzis ze trzeba bylo za wszelka cene walczyc o weterynarie... Ale zycie toczy sie dalej, mam psy, dzieci, kocham prace z ludzmi a tu na obczyznie siedze w domu i to mnie dobija... Zadna praca nie jest zla, wazne by dawala satysfakcje i sprawiala przyjemnosc. Na pewno jest cos co lubisz robic?

Oto moj sposob na sen: 2 kalmsy + dziurawiec z melisa, zawsze w ciagu dnia aktywnosc fizyczna, czasami czym wiecej tym lepiej bo zmeczenie zakloca objawy nerwicy... A o synka kolezanki nie martw sie, dzieci w 95% wychodza z bialaczek bez zadnych przyszlosciowych konsekwencji... Ale oczywiscie nalezy dac kolezance wsparcie, gdyz bycie obok jest cholernie istotne... Ja jestem na obczyznie wiec jest mi tu cholernie zle i mysle ze z tesknoty mam to cholerstwo, ale juz latem wracam i nie planuje kolejnych voyagy. To nie dla mnie... Ale wiesz co Stajnia dziwne ze ty masz nerwice, w otoczeniu takich zwierzat jak konie to chyba niemozliwe... Dla ciebie wyjsciem z chorobstwa jest codzienne ich czesanie, glaskanie, wdychanie ich zapachu, wogole samo patrzenie powinno cie relaksowac... Chetnie sie zamienie, kocham konie ponad zycie, nawet mialam kiedys konia, mieszkal w hotelu i kupilam go od goscia ktory go bil. Nie byl ani rasowy ani piekny ale z czasem sie oswoil i zaufal i mimo ze potrafil zrzucac czy poniesc mnie nigdy tego nie zrobil....

Ok dziewczyny, ale czy lekarz potwierdzil diagnoze? I jakie sa szanse na pozbycie sie tych objawow i czy wogole? Ja mam dretwienie reki, nogi, karku, czasami bol z tylu glowy. Przerabialam juz bole glowy i ataki paniki. A zaczelo sie takimi delikatnymi skurczami, czasem mroweczka przeszla pod skora tam i owdzie. Jakie sa szanse na pozbycie sie tego. Aha i czesto mam zablokowane uszy... Ja chce swije dawne zycie!!!!

Kochani a jakie macie objawy? I jak dlugo sie utrzymuja?

Aniu, ale te objawy tez moga byc nerwicowe... Jesli po kalmsach lub innych jest ci lepiej to bardziej pasuje do nerwicy niz kregoslupa. Mialam isc do miasta ale leje i od rana spiaca jestem, do tego glowa troche pobolewa wiec nie ide... Mialam kupic cos dla kolezanki na urodziny i dla taty mojego, uwielbiam kupowac prezenty.... A na kolacji bylo super, balam sie tylko 3godz przed ale jak juz bylismy na miejscu wszystko minelo, bylam dawna soba, dusza towarzystwa. Oczywiscie wypilam sporo jak wszyscy... Impreza skonczyla sie ok 3 nad ranem ale konca juz nie pamietam... Nastepny dzien byl okrutny i prawie caly przespalam...

Aniu, nic sie strasznego nie dzieje, powiem nawet ze jest lepiej, bo praktycznie robie juz rzeczy ktore kiedys robilam typu zajecia fitness z glosna muzyka, silownia, supermarket, chodze nawet na kolejny kurs angielskiego. Jutro jade do centrum a tam sie wszystko zaczelo. Mam sztywna szyje czasami, mrowienia rak i czuje sie czasami niepewnie ale przechodzi. Jak mama? Jak ty sie trzymasz? Wiola, koniecznie musisz zorganizowac sobie sesje indywidualne z psychologiem, same leki nie wystarcza. Moze podziel sie z kims w rodzinie ze swoimi obawami i popros o pomoc, staraj sie nie zostawac sama z dzieckiem przynajmniej narazie....

Czesc Aniu, jak tam sprawy wygladaja? Jak mama? U mnie po staremu, czasem jest dobrze i mysle ze juz przeszlo a pozniej jakies jazdy a to reka mnie piecze a to plecy bola... Jutro mamy z mezem wazna kolacje z jego ekipa z pracy w hotelu z noclegiem, zabieramy dzieciaki ale na kolacje z nami nie zejda. Martwie sie zeby nic mnie nie zlapalo ze strachu. A tam sami Anglicy i Francuzi, no i moj maz Polak. pozdrawiam i zycze duzo wiary, bo wiara czyni cuda...