Ja mam 23 lata a czuję się jakbym miała już 50 lat. Wiem, że cos nie tak jest juz od bardzo wielu lat. Od paru cierpię na jakies chroniczne zmęczenie, depresje,nocne koszmary. Od paru dobrych miesięcy na mdłości, bole pleców,w klatce piersiowej, zawroty głowy,kołatania serca, paniczne lęki. Słabnie mi pamięc. I nie wiem już co robic.. Psychloga mam możliwosc rzadko widziec, bo nie stac mnie na prywatnego. A ja już nie mogę tak.. W domu upokorzenia, ze jestem juz *stara*, ze powinnam miec rodzinę, chlopaka, prace, uczyc się na innym kierunku..i ze jestem nikim. W dzien, w dzien. Ide wiec jutro ostatnimi silami na *tasme*, by zarobic na wyjazd za granice i uwolnic sie od koszmaru w domu. Booję sie znowu, że gdy zobacze tą halę znow wezma mnie tiki nerwowe, paniczny lek przed nie wiem juz czym i nie bede mogla pracowac. Boje sie tez ze dolegliwosci zwiazane z plecami przeszkodza mi w pracy i nie bede w ogole mogla sie uwolnic od domu i wyjechac. i czy tam dam rade? mnsotwo pytan. Zamkniete kolo, a objawy wciaz narastaja i czasem najchetniej bym juz dokonala konca.
