xJuliax

Witam. Jestem Julia, mam 17 lat i choroba niszczy najlepsze lata mojego życia... Pierwszy atak nerwicy lękowej pojawił się u mnie w pod koniec sierpnia zeszłego roku. Siedziałam przed komputerem, kiedy nagle zrobiło mi się biało przed oczyma, serce zaczęło walić mi jak szalone i bałam się wstać z łóżka. Wszystko, co kojarzy mi się z tamtym dniem jest niczym najgorszy horror. Do dziś pamiętam kubek, z którego piłam herbatę tamtego poranka. Przez pierwszy miesiąc było naprawdę źle. Bałam się wszystkiego co mnie otaczało. Wstać i pójść do toalety było dla mnie jak stu milowa droga przez ciemny las. Później z miesiąca na miesiąc zdawałam sobie sprawę z tego, że cholernie trudno będzie się z tego wydostać. Potem zaczęłam czytać w internecie na temat tej choroby. Niektórzy żyją z tym kilka lat. Mnie ta myśl doprowadza do histerii. Jak na razie nie wyobrażam sobie żyć z tą świadomością, że tyle jeszcze przede mną. Chciałabym poznawać świat, wyjeżdżać, podróżować, być niezależna i cieszyć się życiem, ale boję się wyjść na dłuższą metę gdziekolwiek. Staram się znaleźć sobie jakąś pasję, która pomoże mi przestać wciąż myśleć o mojej chorobie. Kilkakrotnie byłam na badaniach i wyniki za każdym razem było w porządku. Korzystałam z pomocy psychologa i psychiatry, ale żadnej poprawy. Nadal zasypiając wsłuchuję się w mocne i szybkie bicie mojego serca po czym oczywiście nie mogę zasnąć. Każdą osobę dotkniętą jakąkolwiek chorobą psychiczną serdecznie pozdrawiam i każdy z Was wie, że nie jest sam. Są tysiące osób w Polsce, które próbują uporać się z tym samym problemem. Jestem z Poznania i chciałabym, żebyście odważyli się wyjść z domu i spotkać się na pogawędkę przy herbacie gdzieś w mieście. Jeśli chcecie o tym porozmawiać proszę pisać na gg 157017. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i dziękuję za uwagę!